bayram harçlığı

bazı kişiler 5 10 milyon falan verir ki şaka mısın sen bilader diyesi gelir insanın.

hala alınan,alırken hiç utanılmayan...eşek kadar olunduğu halde kimseye verilmeyen...(bkz: paragoz)

çocuklarin toplarken para miktarina göre içinden kime daha çok pinti kime daha çok mükemmel insan yakistirmasini yapan harçliktir duruma göre çocuk içinden küfür ediyor dahi olabilir.

(bkz: bayram haracı)

belli bir yaşa gelindiğinde büyükler tarafından "eşşek kadar oldun bir de harçlık mı bekliyorsun" yaklaşımları dolayısıyla nasiplenilemeyen ve avuç yalatan hede.bir bayram daha geldi geçiyor harçlık veren yine yok..

bayram harçlığı çetesi de varmış...
http://www.internethaber.com/news_detail.php?id=48890

belli bir yaşa kadar büyüdükçe miktarı artan, belli bir yaştan sonra ise hiç verilmeyen para.

artık bıze harclık falan vermıyorlar ya.kuzenlerle dusunduk tekrar kuculsek dıye mı ama olmuyor işte.

belirli bir yas’a kadar verilen para. bu belirli yas siniri kisiye gore degisir.

(bkz: bayram harcligi toplayan copculer)
(bkz: bayrami kar amacli kullanan insanlar)

bırakın kendinizin harçlık almasını, şayet sizde yeğene zarta zurta vermeye başladığınız takdirde yaşınızın ilerlediğine kani olan harçlık.

(bkz: ben)

bayram ziyaretinde gideceğimiz ailelerde kaçar çocuk olduğunu hesaplayıp aman falancanın çocuğu da orda olmasın gibi dualar etmemize sebep olan para. çocukken bayram harçlığı harika bir şeydi de büyüyünce hiç de iyi olmuyormuş.

bunama sorunu ile boğuşan aile büyüklerinin, tedavülden kalkmış banknotla tüm hevesinizi kursağında bırakabileceği kavramdır.
(bkz: haylaz al şu 5 tl yi manitanla çay bahçesine gidersiniz )

harçlık almamaya başlayınca büyüdüğünü anlamak

artık alamayacağım.

eğerki bu bayram ramazan bayramı ise alınan harçlık genel ev patronlarını veya tekel sahiplerini zengin etmeye yarayan harçlıktır.

’’yavrum sen düşürürsün o kadar parayı, ver babanın bankasında dursun’’ numarası nedense hep yenir. toplam hasılatın önemsiz bir kısmı elde kalır ki, sermaye demeye bin şahit gerekir artık. muazzam bir cari açıkla yüzleşmekten başka çare kalmamıştır.

kimi ailelerde çocuk şımarır mantığıyla verilmeyen, onun yerine mendildir, oyuncaktır vs alınan hede. üstüne üstlük gidilecek evlerde önceden tembihlenir ki mendil arasında para sıkıştırmasınlar. sonuç olarak bayram tatili ertesi okulda herkes kaç para topladığını konuşurken muhabbete uzak birköşeden bakan çocuk kendini ezik, ailesini fakir zanneder. sonuç şımarmamış ama psikolojisi etkilenmiş yavru bünye.

eskiden çok verirlerdi bundan.artık vermiyorlar hepsinin cebinde akrep var galiba.siz büyüdünüz buyrun şeker alın diyorlar.şekere küçük çocuk kanar be abi yemeyiz biz o şekeri.şimdi biraz geçmişe yolculuk;

çocukluğumuzda çok sevinirdik bayram harçlığına,bünyeye şahane iyi gelirdi.biriktirir biriktirir bir şeyler alırdık kendimize has,istediğimiz herhangi bir şey..ve akabinde bir iç geçirilir geçen zamana sövülür falan filan denilir..

(bkz: koca kazik evlat olarak bayram harcligi beklemek)