operasyondan kurşun yemiş dönerken, acılarımla savaşırken, niye ölemedim diye kıvranırken, etimesgut’a inen uçağın kapısı aralandı. refakat eden izmirli bir askerle indim.
+ bırak koçum iyiyim, kendim yürüyüm açılırım.
- komutanım yaranız var çıkmasaydım.
+asker bırak yürürüm dedim.
-emredersiniz komutanım.
100 metre sonra karşımda tüm ihtişamıyla gücümü gücünden, fikrimi fikrinden aldığım koca adam belirdi gözündeki incilerle. birden yere yıkıldım, yoksa yeniden çocuk mu olmuştum?
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?