bazen aşk gelir

cezmi ersöz’ün bazen aşk gider adlı yazısına cevaben...

bazen aşk gelir. mevsim ilkbahara dönüşür, güneş yüzünü aydınlatır. bir süredir küs olduğun şehir bambaşka görünür sabahları. perdeleri heyecanla açarsın ve karşında sana göz kırpan bir kent durmaktadır. her sabah aynada gördüğün, içindeki kıpırtıdan başka bir şey değildir. bazen aşk gelir ve çocukluğun da gelir onun peşinden. sen farkında olmadan yeni anılar birikmeye başlar içindeki çekmecelerde.

aslında yeni bir hayattır gelen. sıcak bir bakışın, birbirine kenetlenen ellerin tutuşturduğu bir hayat. görmeye başladığın düşler bu hayata aittir artık. aşk hiç ummadığın bir anda gelir ve birer birer silinmeye başlar kalbindeki kirler. unutmak isteyip de unutamadıkların usulca kaybolurlar. eski alışkanlıkların yeniden canlanır. sabahları kalkınca aynaya bakıp gülümsemeyeli, kapıcınla muhabbet etmeyeli aylar olmuştur.

belki de en önemlisi, artık hayatın yavaş yavaş bir cennete dönüşmektedir ve yanında uyandığın meleğin ta kendisidir. uzun süredir ihtiyacın olan şey hemen yanı başındadır: sıcak bir nefes, küçük bir buse, başını döndüren bir gülümseme... aşktır işte bu! ansızın gelmiştir ve sarhoş bir hatun olmuşsundur. üzerinde yalpaladığın yol hayatındır.

bazen aşk gelir. ve sen tanımadığın insanlara bile kalbinden pırıltılar saçarsın. ilk defa gördüğün insanların yüzlerine gülümseyerek bakarsın. içini sıkan eski defterleri çoktan bir kenara atmışsındır artık. gözlerine oturan ışıltı, henüz gülmeye başlamış bir bebeğin gözlerindeki ışıltının aynısıdır. o zaman anlarsın; her yeni aşk yeni başlangıçları da beraberinde getirir. bazı şeyler başlar ve sen kendine gelirsin.

bazen aşk gelir. büyük caddelerdeki mağazaların vitrinlerinde, ışıklar arasında, kocaman bir gül demetini kucaklamış bir adamın gölgesi belirir. kendine bakıp gülümsersin. bilirsin, bu gülümseme biraz sonra kapıyı açacak olan meleğinin gözlerine akacaktır. bomboş bir ev değildir artık gecelerin. yalnız geçirdiğin zamanları güzel bir kadının kolları arasında yolcu edersin mazine. kayıp günlerin, kirli bir denizin kıyısına kurulmuş dumanlar içinde bir limandır. oysa hayatın çoktan kendini çözmüş; seni, ismini bilmediğin bir adaya yollamaktadır. bindiğin gemi aşkın ta kendisidir!

bazen aşk çocukluğunla beraber gelir. üzerindeki bütün kabukları kırarsın. basittir işte her şey. bütün oyunlar kadar güzeldir. geceleri üstünü örten birisi vardır. rüyaların değişir. sabaha sıcak bir öpücükle uyanırsın.

bazen aşk gelir. mevsim ilkbahara dönüşür, güneş yüzünü aydınlatır. bir süredir küs olduğun şehir bambaşka görünür sabahları. perdeleri heyecanla açarsın ve karşında sana göz kırpan bir kent durmaktadır.

(bkz: aşk bitti)

(bkz: geldikleri gibi giderler)

(bkz: anne cisim geldi)

bir süredir küs olduğun şehir bambaşka görünür sabahları...