aşık olunan kişiye karşı nefret duymak

(bkz: ask degil nefret degil)

an itibari ile benim de yasadigim bir hadise.

seviyor beni, asik bana, ama benimle bir iliskiye, bir beraberlige hazir degil.

siz bundan nefret eder misiniz, etmez misiniz?

ben ediyorum iste...

ask zaten nefret de iceren bir duygu.yoksa neden acı versin.sevgiyle karistirip sasirmamak gerek.

nefretin asktan daha yogun ve kuvvetli bi duygu oldugunu dusunursek eyvah.

asik olunan kisinini hic beklemediginiz sekilde davranislari olmasi ya da ona yakistiramadiginiz bicimde hareketlerde bulunmasiyla da gerceklesen duygudur. cok fazla nefret ettirir bu durum.

askla nefret arasinda pamuk ipligi kadar ince bir cizginin oldugu seklindeki geleneksel gorusu dikkate alirsak iliskide sevgi anlaminda terazide agir basan tarafin ayriligin akabinde daha fazla nefret duyacagi gibi bir sonuc ortaya cikabilir.tabii ki bu ayriligin nedeniyle,sekliyle ve zamaniyla da baglantili bir konudur.ayrica istisnalar kaideyi bozmaz ve butun genellemeler yanlistir.

guven yikildiginda asik olunan kisiye hissedilmesi kacinilmaz olan duygu.

asik oldugunuzu dusundugunuz kisinin baska biri ile cikmaya baslamasi uzerine kendinizi avutmak icin ilac olabilecegini dusundugunuz duygu hummasi.
(bkz: hoslandigin kizin baska biri ile cikmaya baslamasi).

(bkz: beni nasıl bu hale getirdin)

aşık olduğunuz insanı gözünüzde fazla büyütmeniz sonunda ise onunn bunu haketmediğini anlamanız sonucu o insandan nefret etmek ama gene de sevmek.

size gore ona olan askiniz o kadar degerlidir ki. hic bir paha bicemezsiniz ancak asik oldugunuz kisi o kadar assagilik olur ki. ona askinizi yakistiramaz ve buna neden oldugundan dolayi ona nefret duyarsiniz. ( sanirim böyle birsey olur. hic asik olmadim ki.)

beraberinde pişmanlık getiren duygudur. lakin nefretten geri dönüş zordur.