tereyağlı taşak kizartma

enfes bir lezzet fırtınası.

yapılışı:

hayvanın taşakları kasaptan alınır. (kasaba, taşak istiyorum demeyin, fena oluyo o!). kadife gibi tüyler olan derisi ihtimamla soyulur (çok keskin bıçakla, aman ha). zaten kaynamış olan suya yavaşça bırakılır onlar. taşaklardan bahsediyorum, iki taneler ya hani. sertçe bırakırsanız üstünüze sıçrar su, saçınız başınız filan... geçen birini gördüm kadıköy’de, gaydi sanırım; kollarıyla bana bi’ işaretler yapıyordu. "r" harflerini seçebiliyor musunuz: ne kadar özen gösteriyorum türkçeye!? erken gelen bahar havası kötü etki bırakıyor insan üzerinde be. iyice piştiğini anlamak için, çatalı batırın taşağa (taşak tektir, çiftine taşaklar denir). batıyorsa, tamam, alın sudan ve zaten kızarmış olan tereyağlı tencere ya da tavaya (taşaklar büyükse, direkt kazana) bırakın usulca onları. onlar kendi kendilerine pişerler orada. ellerken tahrik olmayın, nimet onlar, ayıp! hafifçe pembeleşince, daha önceden hıyar dilimleriyle süslediğiniz tabağa, güzel bir görüntü vermek için hafif tuz serpin ve ...

afiyet olsun.

hemen öncesinde:

(bkz: cık suyuna çorba)

okuyunca taşaklarıma derin bir ağrı saplanmasına neden olan başlık.

(bkz: ayni şeyin sana yapildigini düşün)

’’kutsal taşak’’ olarakta biliniyordu zamanında. faiki fevkinde şecerelerinin muhafazalarının daimiyatı için yeni evlendirilmiş çiftlere zifaf öncesi tenasül hiyerarşilerine de kuvvet sağlıyor diye yedirilirdi. faideli işlenebilirliğinden mihenkti. bu yüzden hadımlara da pek önem verilirdi el üstünde tutulurdu.

ayrıyeten efendim şimdilerde havyansal ürünlerin de gelişmesiyle şekillenerek daha da farklı damaklarla kültürlere hitap etti. barbekü teknolojisiyle fevkelade bir kokuya nail oldu ve şanına da beynelmilel şan katıldı.

(bkz: tereyağlı taşak dolması)