ilkokulda sınıf başkanı olmak

ilk yillarda bundan bi bok anlamazsiniz taaki 3.sinifa gelene kadar,3.sinifa geldigniz vakitte artik okuma yazma biliyorsunuzudr ve konusanlari tahtaya yazip hatta yanlarina carpi bile koymaya baslamissinizdir,genelde anti demokratik yapilan bir oylamanin ardindan secilir,sinif defterini mudur odasindan almak,konusanlari tahtaya yazmak gibi aktivitelerde bulunursunuz,kizlara yaptiginiz karizmanin haddi hesabi yoktutr bu donemde,ha tabi birde sinifin azgin cocugunu tahtaya yazip silmeyi unutup ogretmenden dayak yemesini sagladiginiz vakitte cikista hangi duvardan atlasamda kacsam diye dusunmekte sinif baskanliginin yan etkisidir kanimca.

sınıf arkadaşları tarafından pek sevilmemeye neden olur, o yaşlarda arkadaşlıktan öte öğretmene kendini sevdirme çabasındadır çocuklar, -bunda kesinlikle çocukların suçu yoktur, ayrıca belirteyim- dolayısıyla yaramazlık edenleri, çok konuşanları şikayet etmek için yanıp tutuşma söz konusudur..sıkıcıdır kanımca..

kazara basıma gelen ve kavga ayırıcam dıye de burnumu kırılma sınırına getıren bır yumruk yememe sebebıyet veren durum...

(bkz: universitede sinif ba$kani olmak)

(bkz: konuşanlar)

carpi atmanin dayanilmaz hafifligin ve riskinin hissedilmesidir.

her konuşanı tahtaya yazmanın rahatlığı.

garip bir şekilde beyaz çerçeveli kırmızı yazılı küçük kare plastikleri sol göğsünün üzerine takma isteği."sinif başkani"

kendini çok büyük bir şey sanmakla eşdeğerdir.

cumhurbaşkanı dahi olunsa tadılamayacak bir ego tatmini duygusunu tatmaktır...

bir kardelen ayşe olmaktır.

hatırladığım kadarı ile cumhurbaşkanı seçilmekten bile zor olan bir iştir...