bir dersi 4uncu defa aliyor olmanın verdigi güven

insanı "amanın ben bu dersi daha önce 3 defa aldım, hep bi aksaklık oldu o sebebden kaldım, bu sefer kesin geçecem" şeklindeki düşüncelere iten güven hissidir. derslerin kritiği yapıldığında o ders, kesin geçilecek dersler listesindedir. aynı şekilde en az çalışılan, ya da çalışılmaması gereken dersler listesindedir. lakin, finallerde gelir, bir şekilde götünüze girer tekrardan ve 5nci defa almak zorunda kalırsınız. çok rezil bir durumdur evet.
(bkz: based on a true story)

(bkz: tecrübe faktörü)

belki ben bir kerede anlamıyorum!
(bkz: öğrenci yalanları).

daha 5’i de var..6’si da var..
daha 4 ne ki rahat ol degil mi...

çift dikiş^2 durumudur. insanı son sınıfta feci panik yaptırır. zira yeni gelen çömezleri tanımamakta olursunuz ve not bulmanız çok zor olur.
ayrıca evet bu da (bkz: based on a true story)

yeni dönemde hoca değiştiği anda yerle bir olur...

alınan ders her donem ortalama olaraktan anca altı yedi kisinin gecebildigi bir ders ise guven guvensizlik olarak karsımıza cıkar...

kendini kandırma çabalarıdır. canlı örneği olarak cinayet planları konusunda kendine güven duyan bir insan olmak ise, tabi o ayrı bir şeydir.

hiçbir güvenin olmadığı, kanaatimce yanlış olan önerme.bir dersin ikinci ya da üçüncü kez alınıyor olması bir güven ve bilme hissi yaratsa da 4. kez alınıyor olması tam tersine güven yitimine neden olmaktadır.üç kere becerilemeyen bir derste kişilerin sorunu vardır ki dördüncü kez aynı dersi almak durumunda bırakılmaktadır.bu anlamda dördüncü kez bir dersin alınıyor olması güven kaybı, stres ve konsantre olup çalışamama durumlarını da yaratmaktadır.

büyük ihtimalle bu güven dersi geçmek değil,kalmak ihtimaline duyuluyordur.

4üncü defa kalacak olmanın verdiği özgüvendir aslında.

"üç defa dinledim kalmayı başardıysam kendime güvenim tam, dördüncüde de kalırım ben" güvenidir.

artık sınav sorularının ezberlenmesiyle oluşan güven türü.

çıkmayacak da olsa giren şeyin ne olduğunu bilmenin verdiği güven..

derse basmayan kafanın, kıdem kazanması ve bastırılmış ezikliğin, özgüven olarak yansımasıdır.

ufakliklarin yanında dinozor gibi hissetmenin veya sınıfın sana vay canına eski toprak der gibi bakmasının güvenle pek alakası yok. tabiki ben değil, bir arkadaş.