anne baba tartışırken çocuğun ruh hali

şu yaşıma kadar bi kez denk geldim kavgalarına ve başımı ellerim arasına alıp odamın kapısının arkasında sabaha kadar beklemiştim ne ara sabah oldu bilmiyorum ama kötüydü.anne baba olduktan sonra kavganı bile edebinle edeceksin bağırıp çağıracaksan o çocuk yanınızda olmayacak siz o sorunu çözüp normale dönebilirsiniz ama o çocuk o kavgayı unutmaz işte.

beş dk lık zevk uğruna çocuk yapıp yetiştirmeyi bilmeyen mongolların bok ettiği ruh hali.

-bi susun amına koyim bi şey izliyoz lan şurda!

daha beş yaşımda falanken demişim böyle. öyle işte benim hayatım da...

tartışma seviyeli ve öğretici ise,çocuk tartışma bilinci kazanabilir.anne ve babanın bazen,çocuğun eğitimini amaçlayarak doğru tartışma tiyatroları düzenlemeleri gerekir aslında.

yaşa göre değişir. eğer çocuk küçük yaştaysa genelde bi kapının köşesine çömelir kulaklarını kapatır ağlar. genç yaştaysa yatagına girer kafasına yastıgı bastırır veya müziğin sesini açar duymamak için.

kötü hisseder kendini.onu hayatının illa ki bir dönümünde yakalayacak olan olgudur.

kavgaya ya bagı$ıklık kazanır ya da kavga onu daha da beter hale getirip hayatında hep kactıgı bir realite haline gelir.


üzüntüden ba$ka bir $ey degildir i$te.

(bkz: baba anneyi döverken çocuğun ruh hali)

<bkz anne baba tartışırken entry giren megalomanyak>

<bkz anne baba tartışırken gitar çalan çocuk>

çocugun yaşı küçük ise ve henüz dua etmesini bilmiyorsa ellerini açıp yalvarmaya başlar "ne olur sussunlar artık nolur allam nolur" diye, çocugumuz asi,karşıt biraz da manyak bir genç ise "ulan yarım saattir sizi izliyorum baba sen haksızsın ibnemisin ya bırak artık 60 yaşına geldiniz halen didişiyosunuz, sizi kınıyorum lanet olsun bi gün gidicem bu evden ne haliniz varsa görün bee" tabi duygusal çocuklar için zordur bu durum okuldan dönersiniz evde iki asık surat ilk başta sinir bozucu gelir, sonra alışmaya başlarsınız hatta gülersiniz bile akabinde bagışıklık haline gelir..