ahmet telli

bes benzemezle rest ceker hayata. ve hayat bilir bunu. cekilir oyundan. yokum der....

kaybolur beden satirlarinda...

sairler vurulmalidirlar. cunku onlar yasamayi hak etmiyorlar der. haklidir. vurur. oldurur kelimeleriyle.

sen dostumdun benim gülünce güneşler açan
bulutlara rüzgara asarım suretini her akşam
her akşam bir mektup yazarım dağlar kadar
meşeler göğermiş diyorsun, varsın göğersin
anlamını yitiren bir şeyler mi var şimdilerde
yazdığım şiirlere yabancıyım, sokaklara yabancıyım
taşı delemiyor bir çığlık ve apansız
su oluyorum ipince, kendime sızıyorum
dünya yetmiyor bazan, bırakıp gidebilir miyim?
kuşları ürkütülmüş bir dal gibiydin, öylesine mahzun!
efkar da yakışırdı sana, ilk kadeh kekik kokardı
unutalım mı şimdi kente indiğimiz o ilk günü
sabahlara kadar okuduğumuz o kitapları
sabahlara kadar düşüncelerimizde yaşattığımız hayallerimizi
kar aydınlığında yürüdüğümüz o yolları
sen dostumdun benim gülünce güneşler açan
bulutlara rüzgara asarım suretini her akşam
her akşam mektup yazarım dağlar kadar
kayıp bir adresten geliyor sesin şimdi, üşüyorsun
unutma dostumsun sen, neredeysen orda ölmek isterim!

(bkz: ömrüm diyorum)
(bkz: anisi biz olalim bu sokaklarin)
(bkz: özlemedim seni)

(bkz: soluk soluga)
(bkz: siyrilip gelen)

(bkz: özletiyor seni bu yağmurlar )
(bkz: bu kent öldürüldü diyorlar)
(bkz: yalnizsan eğer)
(bkz: hala koynumda resmin )
(bkz: sizi sevmiyorum)
(bkz: savrulup duruken hayat)

’çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum’ diyen.. aşkları canlandıran, yüreği dağlayan insan.

"gittikce puslaniyor görüntü
sislenen bir aynaya dönüyor
yakin gecmis de olsa artik
zor secebiliyoruz birseyleri
bulutlar cöküyor anilarimiza

ama unutmus degiliz yasanani
bugulu bir düs gibi de olsa
duyumsuyoruz o kekre tadi
ve her animsayista irkiltiyor
o soluksuz birakan küf kokusu

soluk renklere bürünse de
suyun ve gögün görüntüsü
yasanan duyurulacaktir mutlaka
anlatacaktir bir cocuga bunlari
gögsü paramparca edilen biri "
(bkz: sislenen)

(bkz: zulme dayanmaktır hayat)

küçücük şeyleri bile bir şiir içinde çok güzel anlatabilen bir şair.

(bkz: beklesem)

(bkz: biten bir a$ktan sonra)

(bkz: her $ey kararırken)

(bkz: herhangi bir a$ka dair)

(bkz: özlemedim seni)

(bkz: imlasız)

(bkz: sessizligin yorgun guzu)

’apansız çıkmalısın karşıma
ki unutulmuş
bir haykırış olmalı dünyaya
seninle her karşılaşmamız’

(bkz: hatıralarımı yazma)

bir de:(bkz: çocuksun sen)

(bkz: boğuntunun yılan ıslıkları)

aşk uçurum özlemidir
bırakıyorum o zaman kendimi
sesinin boşluğuna
bir daha dönmeyeyim için.

şiirde asi ve mazlumun bir arada tutulması.aşkın büyük bir alçak gönüllülükle işlenmesidir.

"gülü$ü süt mavisi insanlar vardı, nerdeler $imdi?"

lâfı için bile kendisinin yorgun dizlerine eğilip öpebilirim..
asmin, bu kent öldürüldü diyorlar, hatıralarımı yazma, imlasız, karda izler, su çürüdü, ömrüm diyorum, gidersen yıkılır bu kent, özletiyor seni bu yağmurlar, anlatıp durdun, çocuksun sen, sormuyorum artık, ku$ ölümleri ve daha niceleri..

ne güzel adamsın sen ey ahmet abi! bak, benim de kanıyor mendilim..
eğer olmasaydın böyle, hiç der miydi ada$ın bir diğer $air senin için, "ben aynı masada rakı içtiğime adama mektup yazamam!" diye.. hilmi yavuz’un giderek sağ kulvara kaydığı, ilhan berk’in logos’larda eridiği bir çağda; hele ki nâzım’ın bedeni getirilmemi$ken hâlâ $u siktiğimin ülkesine, edip cansever ve turgut uyar hâlen ölüyken,

sen ne güzel bir adamsın ahmet abi.. benim de kanıyor mendilim; kendine iyi bakmayı unutma e mi?