25 ekim 2009 fenerbahçe galatasaray maçı

her sene olduğu gibi yine eve eli boş döndüğümüz bir kadiköy macerası olmuştur.o değil de bu duyguya alışmaya başlıyoruz oğlum o kötü bak!

galatasaray’ın son 10 yılda kadıköy’de gösterdiği en inançsız performansa sahne olan maç. takımda "nasılsa bizden önce gelen 9 takım yenilmiş, biz de yenilsek kimse bize birşey demez" havası hakimdi ve fenerbahçe’nin bu seneki "1-0 olsun bizim olsun" zihniyeti olmasaydı maçın skoru galatasaray için daha da vahim olabilirdi. 6 kasım 2002deki 6-0’lık maçta bile galatasaray bu kadar kötü oynamamış en azından yenilgiyi bu kadar kolay kabullenmemişti. galatasaray, görünen o ki, her geçen yıl bu psikolojiyi daha da kabulleniyor ve bu gidişat onları bir gün alacakları kadıköy galibiyetinden şimdilik uzak tutuyor.

(bkz: bir masum mor menek$e ağlıyor mu ne)

anlamadığım bazı şeyler var.fenerbahçe futbolcuları konsanter olmuşlar galatasaray’a bilenmişler.kardeşim sizin içinizde hiç mi heyecan yok?hiç mi fenerbahçe’yi yenme arzunuz isteğiniz yok.futbolcu kötü oynar oynayabilir ama hiç mi içinizde hırs yok arkadaş.arda bu galatasaray’ın evladı içinden çıkmış biri ve taraftarın sahadaki ruhu ve en önemlisi takımın kaptanı.başta hırslı olması gereken adam ama sahada ruh gibi geziyor toptan kaçıyor.baros’u beğenmeyen taraftara kapak olsun bu maç zaten o ayrı.formata uygun olarak; fenerbahçe oynamıştır galatasaray seyretmiştir.tebrikler fenerbahçe.

el-classico demek yeterli olacaktır.