sert içerikten dolayı şimdiden özür dilemekle beraber artık kendimi daha fazla tutamadığım bir konudur:
o öyle bir adamdı ki ’aşağıladığı’ türklerle yaşamanın bir şans olduğunu her yerde söylerdi. o öyle bir adamdı ki ’benim meselem ermenileri aşağılatmamakken ben türklüğü nasıl aşağılarım’ derdi. öyle bir adamdı ki ’benim en büyük kavgam ırkçılık. alnımda böyle bir lekeyle yaşayamam’ derdi. öyle bir adamdı ki ’ben türklüğü aşağılamadım. ben türkiyeliyim’ derken gözlerinden yaşlar gelirdi. ben bu ülkeden gidemem, istesem de yapamam derdi. her gün aldığı tehdit mesajlarına ve mail’lerine karşın ülkesini terk edemezdi, o kadar çok seviyordu bu toprakları. öldürüleceğini bile bile, ’hayatım tehlikede’ demesine karşın, terk edemeyecek kadar çok seviyordu bu ülkeyi. hayatından çok seviyordu. tetiği çeken ’milliyetçi’ orospu çocuğundan da daha çok seviyordu; bu yazıyı okuyandan da daha çok seviyordu; bu yazıyı yazandan da daha çok seviyordu.
tüm derdi demokrasi kavgası, eşitlik kavgası, düşünce özgürlüğü kavgası, ırkçılık karşıtlığıydı; ırkçı bir orospu çocuğu tarafından öldürüldü.
o tetiği çeken orospu çocuğu bu ülkeyi ondan daha mı çok seviyordu? ya da, o şerefsiz bu ülkeyi seviyor muydu? gerçek anlamda -ülkücülük değil- milliyetçi miydi? milletini seviyor muydu? milletini seven biri şu haberin uluslararası haber kuruluşlarından en büyüğünün sitesinde en baş haber olarak yayınlanmasını sağlar mıydı?
turkish-armenian writer shot dead
a prominent turkish-armenian editor, convicted in 2005 of insulting turkish identity, is shot dead in istanbul.
o tetiği çeken, o insan kisvesi altında dolaşan köpek milletini bir parça sevmiş olsa ülkesini uluslararası platformda kırk yıl geri taşır mıydı? 70 milyona bu hayvanlığı yapar mıydı, parmağının tek bir kasını oynatarak?
şüphesiz ki bugün türkiye’de yeni bir çağ başlamıştır. şüphesiz ki bundan sonra fransız parlamentosuna onlarca parlamento eklenecektir. şüphesiz ki bugünden sonra çocuklara demokrasinin tanımı yapılırken o sözcükler bir daha bir daha boğazımıza dizilecek, şüphesiz ki bugünden sonra ’düşünce özgürlüğü’ nedir bilinmeyecektir. şüphesiz ki bugün o kurşun tüm aydınlarımıza, tüm öğrencilerimize, tüm eşitlik ve demokrasi sevdalılarına ve fikrini özgürce beyan edebilen herkese sıkılmıştır.
şüphesiz ki bugün bir soy daha kırılmıştır, ve tamir edilmesi belki de yüzyıllar alacak bir yara açılmıştır. şüphesiz ki bu yara uluslararası platformda 30 bin ördek 1 milyon kaz öldürdük diyerek kapanamayacaktır. evet, belki bir milyon ermeni öldürmedik; ama hrant dink’i öldürdük; öldürülmesine göz yumduk. düşünce özgürlüğü, eşitlik ve demokrasi sevdalısı türk olmasa da türkiyeli bir aydınımızın öldürülmesine göz yumduk, hepimiz suçluyuz.
artık o’nun adı da uğur mumcu gibi, ahmet taner kışlalı gibi, sivas katliamında ruhlarını teslim eden otuzu aşkın aydınımız gibi türk tarihine altın harflerle yazılmıştır. keşke yazılmasaydı, keşke ’ermeni soykırımı vardır’ derken yedi cihana ne kadar modern bir ülke olduğumuzu kanıtlasaydı...
başımız sağ olsun, ruhu şad olsun.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?