necip fazıl kısakürek

"bir hoşçakala sığdırdı beni , yere göğe sığdıramadığım".

"konuşsam dilim yanar,sussam kalbim".

akıl deliktir küfen,
ebedi istirahatgahın urbası kefen,
göğe yapsada asma köprü fen,
ben yine allah derim.

ufak bir anısını paylaşmak isterim.
akşam yemeklerinden birinde sofrada viski şişesini gören necip fazıl oğluna kızar .oğlu kendini savunmak için kaynar su ve bol sabunla yıkadık baba buz dolabında bu şişelerle muhafaza edebiliyoruz dese de dinmez şairin siniri.
sonuçta içinde su da olsa o bir içki şişesi..
necip fazıl oğluna şöyle bir misilleme yapar.

"yarın git ve bir lazımlık al ! içine çorba koy ve çorbanı oradan iç . aslında bunda bir sorun yok lazımlık sonuçta kullanılmamış fakat miden kabul etse de ruhun kusar bu çorbayı".

ne hasta bekler sabahı,
ne taze ölüyü mezar.
ne de şeytan, bir günahı,
seni beklediğim kadar.

geçti istemem gelmeni,
yokluğunda buldum seni;
bırak vehmimde gölgeni,
gelme, artık neye yarar?

ayrıca kendisi söz ustasıdır.

dağı tanıyan nasıl tanımaz uçurumu?
madem ki yükseliş var iniş olmaz olur mu?
dizelerinin sahibi üstad.

şair.

ama diğer şairlerden, en azından bazılarından, ayrılan bir yönü vardır. o da yazdığı çoğu şiirde geçen dizelerin kendisine ait olmamasıdır. hatta kendi düşünce yapısına zıt şairlerin bile dizelerini alacak kadar da ileriye gitmiştir. şiirlerinde özellikle komünist charles baudelaire etkisi bariz bir şekilde görülmektedir.