kadim bir dostun "abi bende böyle bi durum var, utanıyorum" demesi ile aklıma düşen atraksiyon.
şimdi, belirtmem gerekir ki bu entry`i ağlayarak giriyorum. beyinden bacağa uzanan sinaps sikerten bu dayanılmaz arzuyu yalnızca ben duyuyorum zannederdim.
bir gün yanımda yürümekte olan arkadaşıma iç dökecek oldum. "buna bi degaj koysam gider lan bu bayaa" dedim. aniden durdu ellerini yumruk yapıp beline yasladı,"sen nasıl bir insansın, hayvan!?" dedi. "ya sende hiç olmaz mı?" dedim umursamadı. beraber sustuk sonra. o gün zihnimden sökmeye yemin etmiştim çağlayan bu arzuyu. neden sonra birkaç hafta önce eğer küçük çocuğa degaj çekeceksem menzili maximize etmek için optimum açı ile nereye vurmam gerektiğini düşünürken buldum kendimi. derhal nefret ettim kendimden, boy abdesti almaya gittim. öyle.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?