yeni nesil öğrenciler

yine bir kat nöbeti,yine bitmez saatler.

ben de bir anadolu öğretmen lisesi mezunuyum.lise üçüncü sınıftaki bir haftalık stajımızda dördüncü sınıfların dersine girip öğretmenlik yapacaktık.

o hafta bir şekilde geçti.ama o son gün öğlenden sonra ki o son iki saatte kafam nasıl 'sikilmişse' derste 3 tane kırmızı tuborg içince o çocuklara benden bir hayır gelmeyeceğini ve onlara bir gram olsun faydamın dokunmayacağını anlamıştım.

ne kadar mikseler de kafaları çocuk kalbi çok temiz.çocuk kalbi bir melek.

sadece o bir hafta boyunca biraz ilgilendiğim ve bir iki kafayı okşadığım için son gün giderken o 30 kişilik sınıftan 30 tane mektup aldığımda görmüştüm bunu.

'uygar hocam sizi çok özlücez'
'uygar hocam nolur yine gelin'
'uygar hocam sizi çok seviyoruz'

o 10 m2'lik gübre kokan sınıfta o 9 yaşındaki pırlantalardan aldığım sevgi hayatımda annem ve babamdan sonra gördüğüm tek karşılıksız sevgiydi.

kısaca fazla umursanmaması gereken durum.
eğer hocamız lisedeyse o halde kolay gele.

Çoğunluk olarak anında karşılık veriyorlar. Biz böyle değildik öğretmenimiz ne derse hemen yapardık.

ögretmenimi tatil gununda sokakta gorsem nedendir bilmem yolumu degistiriyordum.

ogretmenler odasi top secret bir yerdi bizim icin, iceride ne oldugunu bilmezdik.

okul muduru ceberrut gibi, ali kiran baş kesen gibi birseydi, mudur korkusu en ust seviyedeydi.

Gerçekten bazıları aşırı saygısız ve sorumsuz.

Sorumluluk duygusunu üstlenmemiş, hayatın gerçeğini görememiş nesil.

gümbür gümbür geliyorlar. Onlar için büyüklerinden ders almaları büyük avantaj.

tüm öğretmenlerin sınırlarını zorlayan ufukları açık genç bireyler.