siyahvesiyah

cok gercekci diyaloglariyla, neredeyse tumu akilda kalan etkili sahneleriyle, iyi oyunculuklariyla, zamaninin otesinde bir sinema saheseri olan paths of glory’nin en iyi filmlerinden biri oldugunu dusundugum aykiri yonetmen.

"guvenirsen erk’ine er kalirsin" anlaminda, tum yasam sozluklerinden cikartilmasi gereken abuk subuk bir deyim, bu mesaj gibi.

maliyet muhas-ebesinin kisaltilmasi olmayan kisaltma.

anket yapmayi aliskanlik haline getirenlere laf soyleyenleri once ucursam, sonra yerin dibine gomsem, sonra tekrar gokyuzune dogru savursam eksi puan alir miyim? alirsam bir, almazsam iki.

hayatin anlami var mi?

yalniz olmanin yaninda tum isiklar kapaliyken ve de geceyarisini coktan gecmis bir zaman diliminde izlemeye basliyorsaniz cok daha zevk verebilecek bir hadise.

gunlerce telefonun calmasindan daha iyi olan bir durum.

(bkz: pazartesi sendromu)

abdullah gul’un "hic" kelimesini de ekleyerek en cok kullandigi kelime.

hare krishna’nin hâlâ dilimde oldugu enfes bir basyapit.

kitap arkasinda yazan "her seye karsi duran" cumlesiyle beni cezbetmis olan ve bir cirpida bitirebildigim yalin, harika bir eser.

(bkz: zugurtun agzi zenginin malini isirir.)

ruhumun renksizligi.

dogrulugundan tam emin olamadigim "ey yukselen turk gencligi, in ulan asagi!" esprisi guldurse de "modern caglarin soytarilarindan biri" diye nitelendirebilecegim bir zat-i muhterem.

guzel bir e-edebiyat sitesi.

puf puf isimli nefis sarkinin sahibi bir turk rock grubu.

lynch’in en sevdigim filmi olmakla birlikte simdiye kadar seyrettigim tum filmler arasinda da beni en fazla sarsan sinema saheserleri arasinda yer almakta.

the book of blood serisinin tamaminin turkce’ye cevrilmesini sabirsizlikla bekledigim korku ustadi.

turkce’ye johnny panik ve ruyalarin kutsal kitabi, sirca fanus, sylvia plath’in gunceleri, ariel, uc kadin isimli kitaplarinin cevrildigi tanrica. (bkz: tanrica)

yirmi seneden beri omrumu curuten kent. (bkz: sozluge ilk mesaji yazmanin dayanilmaz hafifligi)