silence

kisi sayiklamanin verdigi hazzi tatmadigindan, okudugunun sacma sapan yazilar oldugu dusuncedir.

…
nevrotik kişiliklere ait kaldırım : yaşanan herşeyden onlar suçludur. nevrotik kişi, dünya kadar günah taşır üzerinde. buhranlığın egemenliği altında durmaya ve iyimser kelama inanmaya meyillidir. suçlu doğdum zanneder ve bu yüzden can vermelidir ya da kendini tanıyabilmek ve sorguya çekebilmek için kutsal bir lutufa ihtiyacı vardır. belki bir gün : « onu kurtarabilir miyiz » der ‘akıllı’ insan kim bilir.

tuhaf olan ve en büyük paradoks. belki kolay saadetin uzağındadırlar, belki başkalarından faydalanamıyorlardır, belki suçluluk duyguları ve pişmanlıkları tamamen hayâlidir fakat kliniksel olarak bakılırsa, sapkın insanlara göre hayatın ve barışın çok daha yakınında durur nevrotik kişilikler.

derin bir arzu yoksunluğu, suçluluk duygusunun ve sürekli hayatı başka şekilde anlamak, görmek ve ona farklı anlamlar giydirmenin vermiş olduğu bir bezginlik halidir nevrotik insan tanımı.
…

doctora e. graciela pioton-cimetti
paris 22 haziran 2004
cev : şahsım.

sancili, agrili upuzun bir gecenin ardindan bir annenin, pis, kan, insan kokan bebegini gogsune bastiginda soyledi ilk cumle.

içime doğru yürüyor kocaman bir ülke. kısacası ayaklandık dönüyoruz hep birlikte.

kadin egosunu tatmin eden bir cumleden oteye gecmiyor bu ifade.

"insanlik, ezel vadilerinden ebed denizine akan bir isik nehridir." cibran halil

sevmem ! ama hepimiz borçlu gideceğiz yaşama.

inananlar için bir eğlenti.

ne kadın ne erkek. viva huma. önce sonra ve daha sonra hep insan.

tabu diye bir oyun var başkada tabum yok.

yapılabilirse sıkı bir eylem.

rüya mıydınız sahi mi, ara sıra bakıyorum elimde kalana. keşke foça yönünden demir almasa vapur açılmasa denize, çocuk sesleri dinse, kumun içine batmasa balık, hep yatak ortasında kopuyor fırtına. biliyor musunuz başımı önüme eğip hâlâ aynı şekilde ağlıyorum, tam sevdiğiniz gibi.

...şu üç nokta anlatabilseydi keşke sizden kalanları. hani herşeyinizi alıp gitmiştiniz niçin döndünüz rüyama. “siz “ dediğim kimsiniz. biliyor musunuz sizden arta kalanım bu yüzden en çok seviştikten sonra özlüyorum sizi. gözlerimi hiç açmadan sırtım dönük sevdiriyorum tenimi. yaşadığım işkencenin emaresi, ruhuma sinen yüksek şahsiyetiniz “bayım“.
orospuluk yapmayı öğrettiniz en edepli şekliyle. çok önce, kendi eylemlerinizi tanımlamak için buna benzer bir ifade kullanırdınız, anlamaz erkeğin orospusu olur mu der bıyık altından güler, ayıplardım sizi. merğerse kadın erkek fark etmiyormuş, payıma böyle bir rol düştü güzel oynuyorum sayenizde..

yalaninin irki olamaz. en buyuk yalan, hakkin rahmetine kavusan bir insanin ardindan sensiz yasayamam diye kullanilan cumledir.

cok medeni bir sekilde kisinin bir kac satirla kendini pazarlanmasi.

kisinin inanc citasina gore degisir. asla sorguya cekilemeyecek olandir rab.

kendime verdigim firsatlarin tanimi.

gizini ele vermis ve konusamayacak kadar korkak kisidir susmayi tercih eden taraf.

“en fazla içimde ölürsün”

şair sözüdür, aldırma geç!

mono renkte yere düşmüş ölü yaprağın valsi
bu sabah nehir kıyısı
inatçı rüzgarın hüznüne yenik
kendini gazele döken dalın öyküsü

hani döne döne yorulan
bir ayak izinde kaybolan
yanlızlığın çoğul ekine takılan
sarı sonbahar

şiir gibi bir gün yaşadı yokluğun
nehir kıyısında yine bu sabah…