phoebues

şimdiye kadar aşk üzerine söylediğim her yorumlarıma katılıyorum ama ’aşk ve ölüm’temasını asla düşünmedim ve düşünmem de..
çoğu zaman tarihi ve edebi öykülerde,şiirlerde aşk,ölümle birlikte kullanılır ama kimse o ölüm sahnelerine kulak asmamalıdır.yazarların,kahramanlarını öldürebilir ama insanlar,roman kahramanları kadar kolay ölmezler.
insanlar;yazarların ölüm üzerine yazdığı ölüm satırlarını hayata bir güzelleme olarak okumalı,hayatın lehine yorumlamalı.aşk uğruna ölünmez,aşk uğruna yaşanır..zor olan da budur zaten.aşkına karşılık almasan da,cok sevmene ragmen bitse de;yaşamaya devam etmek,zor olanı başarmaktır..

aşk üzerine yazacağım o kadar çok sey var ki...
aşk;fedakarlıktır.seninle mutlu olmadığını anladığında,kırgın olmana ragmen geri cekilmektir.değişmesini,tercih değiştirmesini talep etmemektir.sırf;o mutlu olsun diye,için kanaya kanaya ondan uzak durmaktır.aşk,acı cekmektir.anlayacagınız mutlu aşk yoktur.

aşk;beklemektir,onun değişmeyeceğini bile bile belki bir gün değişir diye beklemektir.sabretmektir aşk;onsuz geçen bir güne daha sabretmektir...

aşk;karşılık beklememektir,deli gibi sevsen de belli etmemeye calısırsın,onu hep gördüğünde;aşiğim sana diye haykırmak istersin ama beceremezsin.çünkü bilirsin ki karşılığı yoktur

edebiyatta aşk,her zaman vardır.dönemlere ve akımlara bağlı olarak bazen cok bazen az ele alınsa da;aşk,edebiyatın en temel konusu olmuştur.edebiyat olmadan aşk olmaz.aşk edebiyatı cok iyi besler.aşksız edebiyat iskeletsiz insana benzer..

aşk;sadece sevgiliye karsı beslenen bir duygu değildir.mesela bir dosta bir mesleğe aşık olunabilir.kimileri aşkı,sevgilide yaşamak ister kimileri de başka yönde.örneğin kendimi ortaya koynak istiyorum burada.ben bir edebiyat aşığıyım ve hep yazmak istiyorum yani bir edebiyat aşığıyım.hani insanlar aşkını yani sevgiliyi elde etmek için binbir türlü yol ararlar ya işte bende aşkımı sayfalara yazarak,kitap okuyarak elde etmeye çalışıyorum aşık olduğum mesleği yapmak için..

hayırdır birader,ne bakıyorsun?
-hiiiçç..ananın amına bakıyorum.
ben senin..gel lan buraya..

(aynı olaya gözlerimle şahit oldum)

ne bakıyorsun be?
ne kadar da güzelsin be fıstık anan da böyle güzel mi yoksa başka yerleri mi böyle güzel.
-hohohoh düzgün konuş agzını bozma
(sokaktan bir kaç vatandaş);ne oluyor bacım
-abi bu sapık bana ve anneme cok kötü küfür söylüyor yol ortasında tacize ugruyorum yok mu buna dersini verecek kimse?
vatandaş;haydi ahali saldırın bu ırz düşmanına..halahalahala...

hayatı sarhoşlukla ve hapishane köşelerinde sürünerek geçen ayyaşın birinin iki oglu varmış.bunlardan biri;aynen babası gibi içki,kumar bağımlısı,hayatını ordan burdan dilenerek sürdüren.diğeri ise;büyük bir şirkette genel müdürü imiş.
bir gün merak etmişler;nasıl olurda böyle bir babanın oğulları böyle durumlara gelir diye.ilk olarak sarhos olan evlat ile konuşurlar;
-baban hapiste,size iyi bakamadı,elde avucta hiç bir sey yoktu ve nasıl oldu da böyle bir duruma geldin?
sarhoç olan oğul;
-babamın halini biliyorsunuz,başka ne yapabilirdim diye haklı olarak söylenir.
sıra genel müdüre gelince ona da;
--baban hapiste,size iyi bakamadı,elde avucta hiç bir sey yoktu ve nasıl oldu da böyle bir duruma geldin?
genel müdür olan evlat kardesinin vermiş olduğu cevabın aynısını verir;

-babamın halini biliyorsunuz,başka ne yapabilirdim der.

bir baba;hiç kitap okuma alışkanlığı olmayan kızına kitap alışkanlığını aşılamak için gidip güzel bir kitap alır ve kızına okuduktan sonrası için özetini anlatması için vererek bunun karşılıgında da hediye olarak 20 lira verecegini söyler.kız da,işin içinde iyi para var nede olsa,alıyım bir kac gün sonra gider kütüphaneden özetini cıkarır ve iyice ezberledikten sonra gelip anlatırım diye düşünür.

aradan bir haftaya yakın süre gecer ve kız;yarın kitabın özeti için kütüphaneye gitmesi gerektigini hatırlar.neyse özeti çok güzel bir şekilde hazırlar ve iyice ezberledikten sonra babasının yanına gelir ve;baba bitirdim der.babası;anlat bakayım özetini der,kız da cok güzel bir uslupla anlatır.sonra;haydi baba 20 lira ödülümü verecektin der.baba;sen bu kitabı okumadım kızım söyler.kız da;
-hayır baba okudum
baba;
hayır okumadın
kız;okudum baba.özetini de anlattım ya sana deyince
baba;eger opkumuş olsaydın kitabın içerisine koyduğum o 20 lirayı görürdün cevabını verir.

ilk okul ögrencisi olan küçük bir cocuk;derste hiç konuşmuyormuş:
hoca;yavrum a harfini söyler misin diye sormus,fakat çocukta tık yok.sonra biraz kızarak;
oğlum a harfini söylesene,kızmayacağım sana demiş.sonra çocuk;ihh..ıhh..diye garip garip sesler cıkarmaya başlamış.hoca bir gün bu küçük ögrencinin babasını cağırır ve babası geldiği zaman ona olanları anlatır.daha sonra beraber sınıfa giderek cocuktan alfabenin a harfini söylemesini isterler.çocuk:öylesine güzel bir sesle ’a’harfini söyler ki o dudaktan dökülen bu güzel sese herkes hayran kalmışcasına seslerini bile cıkarmadan bakakalırlar.sonra hoca;şimdi ’b’ harfini söyle bakıyım deyince;çocuk yüzünü aksatarak kızmaya başlar ve bunu söyler;baştan beri ’a’harfini söylersem ardından b c d...diye bütün alfabeyi daha sonra da çarpım işlemlerini soracagınızı biliyordum.o yüzden baştan beri ’a’ harfini söylemiyordum diye cevap verir.

bu konuyu neden burada herkes konusur anlamadım.çünkü kızların bekaretinden,namusundan başka konuşulacak konu mu yok.hem herkes kendinden mensuptur.bakireliğini koruyup korumayacağı onu alakadar eden bir vakadır.kim ne yaparsa yapsın önce düşünüp sonra karar versin diyorum

ya güzel kız,bugün günlerden ne?
-pazartesi
peki tarih olarak bugün aylardan ne?
26 nisan
hımmm..bu günü hiç unutmazsın demi?
neden unutmuyayım ki?
:bugün sana açıldığım ilk gün ve seneye bugün benim seninle konustuğum ilk gün olacak..

gorki;bana hayatın bütün zorlukların en çıplak şekilde gösteren gercek bir yazar,keşke diyorum;keşke gorki hayatta olsaydı da beni çırağı olarak kabul etseydi ve ona duyduğum hayranlığı kendi gözleriyle görebilseydi..

adamı maymun olmaktan da dışa vuran cok farklı bir duygu

acı cekmek;adamı olgunlaştıran en önemli etkendir,eger kişi yalnızlıgı ile veya yenilgiye ugradıgı için bütün gerceklerle yüzleşebilir ve acı cektiği halde durumundan şikayetci olmuyorsa bu insanda farklı bir yapı vardır.çünkü;yalnızlığını kabullenen veya yalnızlığı ile yüzleşen insan pek kişi bulunur toplumda..ben acı cekmekten hiç bir zaman şikayetçi olmadım çünkü biliyorum ki benim acıya ihtiyacım var nasıl ki insanların yemeye içmeye ihtiyaçları vardır benim de bu acıyı cekmeye ihtiyacım vardır;çünkü ben acı çekerek hayatı yaşayabiliyorum...

sevgilinin,ellerini tuttuğu ve o anda yaşadığın duygu açıklanamaz,yaşanır.için bir farklı olur o zaman,hele bir de ellerini tutup sana en içten bir sıcaklıkla bir öpücük kondurduğu zaman;hayatının en mutlu anını yaşıyorsan eger,ve bu sıcak elleri teninde hissetmediğin zaman kendi ellerini kendin tutuyor ve mutlu olup kendi kendine gülümsüyorsan,eger yanında iken bile özlüyorsan ve eger başucuna dayıyıp sonsuzlugu istiyorsan;işte o zaman cok kötü bir aşık olmuşsun demektir,maalesef artık unutamazsın...

korkudan değil ama sevdiklerimi kaybetmekten korkarım

kıraat kelimesinin anlamı;okuma hane ise ev.kıraathane yani okuma evi.eskilerde işini bitirenler veya herhangi bir işi olmayanlar gazete,dergi gibisinden okunacak olan yazıları alıp köy meydanında bulunan kıraathanede okurlarmıs ve günlerini böylece en iyi şekilde geçirirlermiş.oysa günümüze bakıyorum da kıraathane yani okuma evi anlamına gelen bu yer;köşe bucak sokaklarda serserilerin o kıymetli zamanı sadece gecirme düşüncesi ile gecirdigi yere ve daha kötüsü kumarhanelere dönüşmüş.geçmişten günümüze bu ’’kıraathane’’ismine baktıgımızda değişen bir harf bile yok fakat o kelimenin özü öylesine değişime ugramış ki..(yazık diyorum)

aslında kaybettiğimiz ve kaybetmekten korktuğumuz en büyük şeylerden biri de;zaman olmalıdır diye düşünüyorum