cem karaca nin okudugu sozlerinin orhan veli kanik a ait oldugu muziginin ise gene cem karaca ya ait oldugu parca.
sozleri ise su sekildedir.
bedava yasiyoruz dostlar bedava
hava bedava bulut bedava
dere tepe bedava yagmur camur bedava
bedava yasiyoruz dostlar bedava
otomobillerin disi
sinemalarin kapisi
camekanlar onlar bedava
peynir ekmek degil ama
aci su bedava
kelle fiyatina hurriyet
esirlik bedava
bedava yasiyoruz dostlar bedava
(bkz: orhan veli)
yilmaz erdogan in yaşayabilme ihtimali isimli $iirindeki en can alici satir..insanlar kimi zaman sirf bu sebeple severler ve kahrolurlar.o kadar beni anlatir o kadar bendir ki..
cebimdeki kelimeler isimli tek ki$ilik gosterinin final bolumunu olu$turan $iir.
soguk ve sehirlerarasi otobuslerde vazgectim cocuk olmaktan
ve beslenme cantamda otlu peynir kokusuydu babam...
ben seninle bir gun veyselkaranide haslama yeme ihtimalini sevdim.
ilkokulun silgi kokan, tebesir lekeli yillarinda
ankarada karbonmonoksit sonbaharlar yasanirdi o zaman
ozlemeye basladim herkesi...
ve bu hasret oyle uzun surdu ki, adam gibi hasretleri ozlemeye basladim sonra..
bizim kemalettin tugcularimiz vardi...
bir de camlarin bugusuna yazi yazma imkani...
yumurta kokan arkadaslarla paylasilan kahverengi siralarda,
solculuk oynamaya basladik..
ben doktor oluyordum sen hemsire, geri kalanlar kontrgerilla...
kirmizi boyalarla umut ikliminde harfler yaziliyordu puturlu duvarlara ve
turk dil kurumuna inat bir turkceyle...
agbilerimizden ogrendik, s harfinden orak cekic figurleri turetmeyi..
ankaraya usul usul karbonmonoksit yagiyordu.
ve kapali mekanlarda sevismeyi oneriyordu haber bultenleri.
oysa ankarada hic sevismedim ben.
disiplin kurulunda tartisilan askim olmadi benim..
sinifca gidilen pikniklerde kicimiza batan platonik dikenleri saymazsak..
ankaraya usul usul kursun yagiyordu..
ve belli bir saatten sonra sokaga cikmamayi oneriyordu haber bultenleri.
oysa hic kursun yaram olmadi benim
ve hic bir mahkeme tutanaginda gecmedi adim
catismalarin ortasinda sevimli bir cocuk yuzuydum sadece
sana siirler biriktiriyordum fen bilgisi defterimde, ama sen yoktun
ben, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum, suni teneffus saatlerinde
okul servisi seni hep zamansiz, amansizca bir lojman griligine goturuyordu
ben, senin benimle tunali hilmi caddesine gelebilme ihtimalini seviyordum.
ben, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum.
yaz sicagi topraga cekiyor da tenimin catlamaya hazir gevrekligini
sonra otobus oluyordum, kirik yarik yollarin care bilmez surgunu
ne yana baksam dag ve deniz saniyordum
mus ovasinin yalanci maviligini
otobus oluyordum bir sure
yanimizdan gecen kara trenlerle yarisiyordum, yanagim otobus caminin garantisinde
otobus oluyordum
bir ulkeden bir ic ulkeye
cocukluguma yaklastikca buyuyordum.
zap suyunun sesini basina koyuyordum sarkilarimin listesinin
korkuyordum
sonra iniyordum otobusten
carsidan bizim eve giden, omrumun en uzun,
omrumun en kisa, omrumun en cocuk,
omrumun en ihtiyar yolunu kosuyordum.
cunku sonunda annem oluyordum, babam kokuyordum sonunda..
soguk ve sehirlerarasi otobuslerde vazgectim cocuk olmaktan
ve beslenme cantamda otlu peynir kokusuydu babam
ben seninle bir gun vandaki bir kahvalti salonunda
ben seninle sadece bilmek zorunda kalanlarin bildigi
bir yol ustu lokantasinda
ben seninle, agri dagina mistik ve demli bir cay kivaminda bakan
dogubeyazitin herhangi bir toprak daminda
ben seninle herhangi bir insan elinin
terli cografyasinda olma ihtimalini sevdim
ben senin, beni sevebilme ihtimalini sevdim!
yilmaz erdogan
ve beslenme cantamda otlu peynir kokusuydu babam...
ben seninle bir gun veyselkaranide haslama yeme ihtimalini sevdim.
ilkokulun silgi kokan, tebesir lekeli yillarinda
ankarada karbonmonoksit sonbaharlar yasanirdi o zaman
ozlemeye basladim herkesi...
ve bu hasret oyle uzun surdu ki, adam gibi hasretleri ozlemeye basladim sonra..
bizim kemalettin tugcularimiz vardi...
bir de camlarin bugusuna yazi yazma imkani...
yumurta kokan arkadaslarla paylasilan kahverengi siralarda,
solculuk oynamaya basladik..
ben doktor oluyordum sen hemsire, geri kalanlar kontrgerilla...
kirmizi boyalarla umut ikliminde harfler yaziliyordu puturlu duvarlara ve
turk dil kurumuna inat bir turkceyle...
agbilerimizden ogrendik, s harfinden orak cekic figurleri turetmeyi..
ankaraya usul usul karbonmonoksit yagiyordu.
ve kapali mekanlarda sevismeyi oneriyordu haber bultenleri.
oysa ankarada hic sevismedim ben.
disiplin kurulunda tartisilan askim olmadi benim..
sinifca gidilen pikniklerde kicimiza batan platonik dikenleri saymazsak..
ankaraya usul usul kursun yagiyordu..
ve belli bir saatten sonra sokaga cikmamayi oneriyordu haber bultenleri.
oysa hic kursun yaram olmadi benim
ve hic bir mahkeme tutanaginda gecmedi adim
catismalarin ortasinda sevimli bir cocuk yuzuydum sadece
sana siirler biriktiriyordum fen bilgisi defterimde, ama sen yoktun
ben, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum, suni teneffus saatlerinde
okul servisi seni hep zamansiz, amansizca bir lojman griligine goturuyordu
ben, senin benimle tunali hilmi caddesine gelebilme ihtimalini seviyordum.
ben, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum.
yaz sicagi topraga cekiyor da tenimin catlamaya hazir gevrekligini
sonra otobus oluyordum, kirik yarik yollarin care bilmez surgunu
ne yana baksam dag ve deniz saniyordum
mus ovasinin yalanci maviligini
otobus oluyordum bir sure
yanimizdan gecen kara trenlerle yarisiyordum, yanagim otobus caminin garantisinde
otobus oluyordum
bir ulkeden bir ic ulkeye
cocukluguma yaklastikca buyuyordum.
zap suyunun sesini basina koyuyordum sarkilarimin listesinin
korkuyordum
sonra iniyordum otobusten
carsidan bizim eve giden, omrumun en uzun,
omrumun en kisa, omrumun en cocuk,
omrumun en ihtiyar yolunu kosuyordum.
cunku sonunda annem oluyordum, babam kokuyordum sonunda..
soguk ve sehirlerarasi otobuslerde vazgectim cocuk olmaktan
ve beslenme cantamda otlu peynir kokusuydu babam
ben seninle bir gun vandaki bir kahvalti salonunda
ben seninle sadece bilmek zorunda kalanlarin bildigi
bir yol ustu lokantasinda
ben seninle, agri dagina mistik ve demli bir cay kivaminda bakan
dogubeyazitin herhangi bir toprak daminda
ben seninle herhangi bir insan elinin
terli cografyasinda olma ihtimalini sevdim
ben senin, beni sevebilme ihtimalini sevdim!
yilmaz erdogan
bir yilmaz erdogan $iiri.
yaradanin katinda cok degerli ve onemli olan her $ey.
(bkz: ask)
(bkz: ask)
giyilen pantolonlarin belden du$memesi icin kullanilan ve genelde deriden imal edilen bir aksesuar.
antalya nin bir ilcesi..turistik beldelerimizin ba$inda gelir.
goru$mek uzere manasinda kullanilir..ya da hadi eyvallah manasinda kullanilir..o kadar cok yerde o kadar degi$ik $ekillerde kullaniliyor ki belli bir anlami yok gibi geliyor insana.
genelde sohbet programlarinda hoscakal kelimesi yerine kullanilan ingilizce bir kelime.
cok zaman konu$maktan cok daha faydali bir eylem.
ses cikarmamak.
aldatmak eylemi.
sasmak, inanamamak belirtisi.
hayret etmek..
bir yere gittiginizde ba$kalari tarafindan size soylenilen kelime..ho$ gelip gelmedigimizi nerden biliyorlar hala o sirra vakif olamadim ben.
degi$iklik yok manasinda kullanilan kelime.
ya$adigimiz, ya$amaya mecbur oldugumuz hatta mecbur birakildigimiz gunlerin toplamina verilen isim..
sabirsizlik yapma manasini ta$iyan bir emir kelimesi.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?