chuck

gaz, gaz, gaz. sarkinin girisinde (bkz: angelripper) babanin bi saaaaaaaaaaw deyisi vardir ki dinleyenin tuylerini diken diken eder.

(bkz: chuck schuldiner)-gitar
(bkz: tim aymar)-vokal
(bkz: steve di giorgio)-bas
(bkz: richard christy)-davul
(bkz: shannon hamm)-gitar
sirf kadrosu icin bile dinlenebilecek bi grup. chuck death in oldugu gibi bu grubunda beyniydi(soz, muzik) yani olumunden sonra grup bitti.

arkadaki sahsin niyetine gore degisebilecek bi replik. (bkz: gotcu)

ve hatta "fis osuruk pis osuruk, zart osuruk mert osuruk"

“yasam devam ederken, onemser gorunmez hic kimse. ama yasam devam ederken istekler ortaya cikar, orada guclu bir sekilde durulacaktir. aciyi uzatmak, sonunda ne kadar surecek? intihar makinesi. sayginca olmek icin bir istek, cok fazla sey mi istenmistir? intihar makinesi. bazi kisilerin acilarini inkar etmesi ne kadar kolaydir” written by_chuck(r.i.p)

rock-metal muzigin kan kaybettigi yillarda sahneye cikan, yirmi seneyi askin muzik hayatlarinda tarzlarindan taviz vermeyen, cogu gruba ilham kaynagi olmus heavy metal in yikilmaz kalesi.
oh well, wherever, wherever you are,
iron maiden’s gonna get you, no matter how far.

gerek muzik dehasi, gerek kisiligiyle dunyanin kaldiramayacagi turden bir insandi. ne diyelim huzur icinde yatsin...

(bkz: iced earth) coverida iyidir.

chuck schuldiner, steve digiorgio, gene hoglan, andy larocque gibi kendini asmis muzisyenlerden olusan kadroya sahip mukemmel bir album. ozellikle digiorgio’ ya dikkat...