bynkapris

saatlerce televizyon karsında yayın saatini beklediğim tek çizgi film.lakin nasıl bir çizgi filmdir ki kaç yaşına geldim ama hala televizyonda çizgi kısmını çıkartılmış film olarak yayınlanan sinemasını zevkle izledim.

etrafımıza söylemeyin diye uyarı verdiğimiz, söyleyeni kınadığımız fakat her birimizin itina ve büyük ustalıkla söylediği doğru olmayan sözlerdir yalan.kelimenin hemen yanına küçük,büyük,pembe diye vasıflar koyarak şirinleştirip, vizdanımızı rahatlatsak da söylediklerimizin yalan olduğunu ve hepimizin yalan söylediği gerçeği değiştirmez.

zamanında türk olmayıp fakat bu topraklar için canını bile veren insanları düşündükçe,şimdilerde nüfus cüzdanında sözde türk yazıp fakat hain diye nitelendirebileceğimiz bir çok vatandaş varken bu başlık çok çelişkili geldi.
türkiye ;
geçmişi ve ırkı ne olursa olsun bu topraklarda yaşayan,hizmet eden,savunan ve sahip çıkan herkezindir.

terkedilene göre ;
intikam,acı,nefret,belki göz yaşı..
bana göre ;
yanlış bir ilişki sonunda kurtulmuşluğun verdiği mutluluk ve hafifleme.

acizliğin resmi.

elimdeki tabağı mutfağa götürmek için kalkmıştım.bir an kendime geldiğimde çamasır makinasının üstünde bir adet tabak ve ben başında.neden buraya geldiğimi ve ne için geldiğimi düşünürken çamaşır makinasının üstündeki tabağı görüp şaşkınlıkla kendime söylendiğimiştim.ama en kötüsü arkama döndüğümde bütün ev ahalisinin benim arkamda olup gülmesi daha berbat bir andı.

adamın birinin roma imparatorluğu döneminde evlilik yasak olduğundan dolayı, sevginin gücüne inanarak birbirine aşık genç çiftleri evlendirme cesaretini kendinde bulduğu ve bu işi imparatordan gizli yaparak, daha sonra imparatorun bu olayı bir şekilde öğrenmesi sebebiyle hapse tıkıldığı ve daha sonra da impataratorun emriyle öldürüldüğü için onu anma günü olarak kutlanmaya başlanılan, fakat daha sonra hiç de anlaşılır olmayan bir şekilde tamamen kişisel sebepler ve arayışlar doğrultusunda, duygusal sömürülerle, maddi çıkarlarla çarpıtılmış saçma salak bir sevgililer günü daha.. belli bir amaç doğrultusunda yazılmaya başlanmış bir kompozisyonun amacını yitirerek binlerce parçaya bölünmesi ve değerini kaybetmesi gibi bişi bu.. ben sevgililer gününün başlangıç hikayesinden çok gelişim sürecini merak ediyorum asında..
hadi onu da bıraktım.. türk insanına ne oluyor kardeşim? 10 yıl önce sevgililer günü mü vardı türkiyede? biz nasıl böyle birdenbire sevgililer günü manyağı olup çıkıverdik? nasıl bu kadar banalleştik, bayağılaştık? evet bir bayan olarak yazıyorum bunu ve kabul ediyorum.bayağılaşmamızın tek sebebi sevgililer günü değil muhakkak.fakat sevgililer günüyle de bağdaşan bir bayağılaşma eğilimi var ki bu da özentilikten, batıyı taklit etme çabasından kaynaklanıyor.. sevginin tek bir güne sıkıştırılması kadar saçma birşey yok .. shakespeare aşkı ömrüne dahi sığdıramamışken.. ayrıca zaten almayı beklediğim hediyeler almak ne kadar keyif verici olabilir ki? yada sevgililer günün kutlu olsun deyip elime tutuşturulan bir kırmızı gülün değeri ne? sevgililer günü mü benim aşkımın ölçütü? yapmayın arkadaşlar.. sadece maddi sömürü üzerine kurulu bu zavallı günü anmayın.. illa 14 şubat diyorsan git saint walentine’ın mezarına çiçek koy! bu kadar da açık konuşuyorum işte..

otobüste şaşkın etrafa bakınarak giderken yan koltuktaki yolcunun aniden yediklerini çıkarması.

olabilecek doğal bir durum.

bayan kapris.
kaprisli olduğum söylenir.
baydığım söylenemez.

elindeki tabakla mutfak yerine banyoya girip sonrada elindeki tabağı farketip ne yapcaktım yaaa ! diye durup düşünmek.

hatta abartıp şu yazıyı okumuştum.
"gözünüzle bakınız,lütfen ellemeyiniz"
-yuh cümleye bak.

bir çok türden insanı aynı anda görüp şaşırdığım hatta hayretle baktığım nadir yerlerden biri.

korku filmine bi heyecanla gidilip dehşet sahnelerinde elin le yüzünü kapatıp filmin sonuna kadar öle kalıp filmi izleyememek.sonrada bosuna para verdiğini anlayıp hayıflanmak.