günlerden bir gün, yazlıkta dedemle tavla oynuyorum. zarlar bir elimde, diğer elimde de türk kahvesi. gayet güzel, zarları salladım, sıra atmaya geldi. dalgınlık işte(!), aynı anda da kahvemden bir yudum alma isteği geldi içimden. fakat, kahve yerine zarları ağzıma attığım için, o an itibarı ile bu keyfim bir anda sönüverdi. dahası, beynimde bir ses hala zar atmamı söylüyordu. ben ne yaptım? kahveyi de oyun tahtasına döktüm.
tabii ki dedem dumur...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?