yalnızlık

öyle bir yer hayal ediyorum ki...keşke diyorum küçük bir yuvam olsa ağacın bir yanında.kuşlarla birlikte yaşasam.süzülsem gökyüzünden yukarı.yorulana kadar dolaşsam gökyüzünde.özgürlüğün tadını çıkarsam saatlerce.hiç gelmesem oradan.her şeyden uzak, sessiz. çıkarcı yüzlerden, kötülüklerden ve yalanlardan çok uzaklarda.hep orada yaşasam.yada maviliğin ve yeşilliğin birbirine karıştığı deniz kenarında olsam.otursam...içimdeki kocaman yalnızlığı çıkarıp denize atsam.kurtulsam o yalnızlıkta içime hapsettiğim kendimi özgür bıraksam.rüzgar uğultusu duysam denizin hırçın dalgalarında.papatyaların kokusunu alsam.o muhteşem kokularla doysam.sararmış yüzümü yıkasam keşke coşkuyla çağlayan berrak sularda.tertemiz, saf ve yeni bir yüzle mutluluk yaysam her yere.taki yorulana kadar.sonra çok yüksek bir tepeye çıkıp gün batımını izlesem.çok derin düşüncelere dalsam.yüreğimdeki bütün acı ve kederleri çıkarıp aşağı atsam o tepeden.onlardan da kurtulsam...çok az da olsam güneşin sıcaklığını hissetsem üşümüş bedenimde.o muhteşem gün batımını izlesem dağların ardında.elimi uzatsam, dokunsam güneşe...onunla uyusam.parlaklığına dayanamayan gözlerle uyansam.sonra yeniden dolaşmaya başlasam.sevgiyle dolup taşan nehirlerde kana kana su içsem.cıvıl cıvıl öten kuşların sesini duysam kulaklarımda.kelebeklere eşlik etsem.en güzel çiçeklere konsam.soluğu umut ağacının altında alsam.dinlensem biraz...koparsam rengarenk meyveleri umut ağacından.doya doya yesem..çıplak ayaklarla bassam mükemmel doğayı eşsiz kılan topraklara.içimde büyüyen kin, korku ve nefreti çıkarıp gömsem o topraklara.onlardan da kurtulsam.hiç çıkmasın diye çok sert bir şekilde bastırsam.yeni sevgi tohumlarını eksem yüreğime.ağlamayı unutsam orada.mutlulukla arkadaş olsam.her gün bir daha doğsam.gözlerimdeki yaşları da bir yere döksem.onlardan da kurtulsam.hep ama hep gülsem..sonra ait olduğum yere geri dönsem.dönerken; kocaman yüreğimi umutla doldursam.yüzümü mutlulukla, ceplerimi sevgiyle, gözlerimi sevinçle, avuçlarımı da papatyalarla doldurup gelsem