yalnızlık

cevrede kimsenin olmamasi degil de, bir suru insan varken, onlar sizi sevip dusunurken kendinizi yalniz hissetmek en kotusu heralde. icinizde bir ton firtina kopar. anlatmayi paylasmayi denersiniz, defalarca yaparsiniz bunu. ama anlamazlar... anliyorum diyen de anlamaz aslinda. anlayamaz cunku. bir sure sonra anlatmamak paylasmamak olur tercihiniz. en azindan bosuna yormuyorum kendimi anlatmaya calismakla dersiniz. bunlarin sebebini ararsiniz, keske herkes gibi olabilseydim dersiniz ama olmaz iste. sonra dersiniz nasil olsa yalniz dogdum, yalniz olecegim, yalniz yasarim cok da koymaz bana...