vatandaşi ikna etmek için zehirli şeyler içmek

hukumetlerimizin gecmi$ten gunumuze degin ba$vurdugu sistem.

bu sistem ilk olarak kendisini cernobil faciasindan sonra bir devlet bakanimizin karadeniz bolgemize giderek "caylarimizda radyasyon falan yok, aha ben iciyorum, radyasyonlu olsa icer miyim? angut muyum ben?" demesi ile gostermi$tir.yanli$im yoksa o gunden sonra da bu adet pek cok kereler kendisini pek cok vahim olay sonrasinda gostermi$tir.

bu sistemin en son ornegini de aksaray ilimizde meydana gelen salgin sonrasinda belediye ba$kaninin "bakin ben de $ehir suyundan iciyorum, suyumuz temizdir kanalizasyon kari$mami$tir." demesi ile gorduk.

artik devlet kurumlari meydana gelen hatalari kabullenip hatayi gidermek yerine, kameralarin kar$isina gecip aleni olarak bilinen hatalari inkar yontemine ba$vuruyor.

japonya’da olsa var ya, birak kameralarin kar$isina gecip pi$kin pi$kin rool kesmeyi, alakali devlet adami o dakika intihar ederdi onurunu kurtarmak icin.

hayir intihar edin demiyorum elbette, sadece insanlari salak yerine koyma cabalarindan vazgecip hatalarinizi duzeltin diyorum.bir vatanda$ olarak intihar edin deme hakkim yok belki ama hatalarinizi duzeltin deme hakkim sonuna kadar var.

zehir, mikrop veya benzeri bir şeyin bulaştığı düşünülen maddeyi içen/kullanan hiçbir devlet görevlisinin bu maddeden ötürü herhangi bir zarara uğradığı görülmemiştir. zannediyorum genlerle alakalı olarak biz normal insanlar tarafından bilinmeyen bir bağışıklıkları mevcut konuyla ilintili olarak. şans işte.

(bkz: istifa etmek)

o hastalıkla ilgili tedavi merkezleri kurmak yerine o hastalığa karşı önlem almak yerine ben içiyorum bana bir şey olmuyor diyerek insanları içmeye/yemeye teşvik etmektir. cahit aral diye bir bakan yapmış bunu zamanında almış radyosyonlu çayı içmiş. ben daha sonra kanserden öldü diye okumuştum ama yaşıyormuş halen. ee yaşaması pek bir şey değiştirmiyor. salak işte.