tüm kaldırımı kendi malı zanneden orospu çocukları

son 10 yılımı kendileriyle savaşmaya harcadığım orospu çocuklarıdır. ne zaman ki bir kaldırımda yürüsem o zaman karşıma çıkarlar; kimi sevgilisiyle elele, yavaş yavaş, güneşin tadını çıkarta çıkarta yürür daracık kaldırımda, kimi okuldan kaçmış, gömleğini pantalonunun dışına sarkıtıp kravatını göbeğine kadar indirerek gerizekalı gibi gibi yürür arkadaşlarıyla kaldırımda, arkasındakilerin kendilerini geçmelerine izin vermezler ve ne şanssızlıktır ki o arkadaki kişi hep ben olurum. ben eğer bugün o serserilerin kafalarını birbirine tokuşturmak suretiyle etkisiz hale getirip öne geçmiyorsam eğer bu onlara değer verdiğimden değil; yakın bir zamanda çıkacağım tatil öncesi huzursuzluk yaşamamak, o güzelim burnuma kazara bir darbe alıp yazı kendime zehir etmeme arzusu içerisinde olduğumdandır efendiler. o sebeple, terbiyesiliğin lüzumu yok. kendinizden başkalarına da bir takım hakları olduğunu hatırlayın, kırdırtmayın bana kaburgalarınızı lan.