terörle mücadele

ülkemizde yapılmamaktadır.

sorun belli; terör.

çözüm; belli değil. bu konuda birçok fikir atılabilir ortaya. belki bazı fikirler aynı kapıya çıkacaktır ama çözüm için tek bir yol olduğunu söylemek doğru olmaz.

+ 1998 yılında 2576 kişi terör nedeniyle hayatını kaybetti bu ülkede.

ülkelerin her daim sıkıntılı dönemleri olabilir. bu bizim uzun süredir başımızda olan terör olur, iç savaş olur, dış savaş olur... her zaman hayat sorunsuz ilerlemiyor maalesef. ama bu sorunlara karşı direnilir, mücadele edilir ve sorunlar çözülür. en azından çözüme doğru yol alınır ki ölenlerin ailelerinin içi biraz olsun rahatlasın.

bizim en çok gurur duyduğumuz şeye dönelim; kurtuluş savaşı’ na. o dönem içinde olduğumuz berbat durumu hepimiz çok çok iyi biliyoruz. o dönem yaptığımız mücadeleyi, kaç bin insanın hayatını kaybettiğini de çok iyi biliyoruz.

hiçbir bahane ölümü haklı çıkaramaz ya da sevimli gösteremez; ama eğer ölüme bir anlam kazandırabilirsek, en azındna geride kalanların mutsuzluğundan bir şeyler çalabiliriz. şunu çok iyi biliyoruz ki o dönem ölen binlerce insanın aileleri bu büyük acıyı içlerinde yaşarken bir yandan da içten içe gururlanırlardı. çünkü orada ölen her bir insan, bir amaç uğruna ölüyordu. gerçek bir mücadele yapılıyordu ve zafere doğru ilerleniyordu. her ölümün bir anlamı vardı.

98 yılında 2576 kişi öldü demiştik ya, bakalım bugüne gelene dek ne değişmiş;

2002; 13 şehit
2003; 21 şehit
2004; 73 şehit
2005; 92 şehit
2006; 121 şehit
2007; 118 şehit
2008; 150 şehit
2009; 135 şehit
2010; 141 şehit

o günden bugüne terörle mücadele konusunda tek bir adım dahi ileri gidemedik. bundan 15 sene önce ne kadar canımız yanıyorsa şimdi de o kadar canımız yanıyor.

peki hiç düşünüyor musunuz bu insanlar, bu çocuklar niye ölüyor?

ya da;

98’ den bugüne terör yüzünden hayatını kaybeden neredeyse 4000 kişi boşu boşuna mı öldü?