hiç üzülmediğim olaydır.
beni asıl üzen o’ nun bu kararı üzerine yapılan yorumlar.
twitterdan takip ettiğim kadarıyla insanların çoğu ’ aman teoman canım teoman biz sensiz ne yaparız, yaşayamayız teoman ’ kafasında. manyak mısınız lan siz? bir insana ya da herhangi bir şeye bu kadar hayran olunur mu? tamam beğenirsin, severek dinlersin falan ama onsuz da yaşarsınız sonuçta, büyütmeyin yani bu kadar. hayat kulaklığınızdan çıkan seslerden ibaret değil.
ayrıca teoman sizin onsuz ne yapacağınızı düşünüp tasalanmak zorunda da değil. ne zaman ne istiyorsa onu yapar, kimse de hesap soramaz.
sanat, sanatçı yapmak istediğinde ortaya çıkan bir şey değil midir? bob ross’ u sandalyesine oturtup dağ resmi yapmasını istediğinde mi daha güzel bir iş çıkartırdı ortaya, yoksa canı bir dağ resmi yapmak istediğinde mi? sanatçı dediğin budur işte. onu işçi düzeninde yaşamaya mahkum edip her sene bir albüm çıkartmaya, haftada 3 konser vermeye zorlarsan bir yerde şalter atar.
teoman bu kararından döner mi dönmez mi bilmiyorum. umrumda da değil. eğer başına kötü bir şey gelseydi ve bu yüzden müzik yapamıyor olsaydı çok üzülürdüm; fakat kendi isteğiyle ’ ben gidiyorum ’ diyen bir adam için üzülmem. aksine onun adına mutlu olurum, biraz da kıskanırım.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?