teoman ın müziği bırakması

intihar notu gibi okudum ben o satırları.

bir nehir yatağının, nehrin akışına engel olma çabası gibi bu yaptığı. eğer içindekileri yazarak yaratıcılığını -yatağı olduğu bu nehri- edebiyata yönlendirmezse, üzüleceğimiz günlerin başlangıcı olacak korkarım bu karar.

anlayamama ve anlaşılamamanın güzel durduğu; hüznün, kuyruğu dik tutma çabası içindeyken kendisine en yakışan olduğu, kendine yakışanı giydiğini düşündüğüm, güzel bulduğum bir adamdı.

eskiden mutluluk, huzur vs. dilerdim insanlara. artık tüm dilekler boş geliyor. sadece seyirci olabiliyoruz diğerlerinin ve birbirimizin yaşamlarına. bir büyük adamın dediği gibi "seyirciler çağında yaşıyoruz". doğal olarak olabildiğimiz tek şey oluyoruz.

seyrediyorum.
ve kendi adıma umuyorum ki; sevdiğim bir yıldız daha kaymaz bu karanlık gökyüzünden...