soylim mi

1990 yılı çıkışlı bir ibrahim tatlıses albümü.aynı zamanda ibo’nun içindeki çakalı yavaş yavaş gün yüzüne çıkarmaya başladığı bir albüm olur bu.
toplumun her bir kesimine;araplara,çerkezlere,romanlara,kürtlere,azerilere’’ bakın ben sizin şarkılarınızı okuyorum ,ben gibisini bulamazsınız’’demek istiyor sanki. (ya da ben çok kaotik bir yapıya sahibim),bay tatlıses. öyle ki ,sırf bu yüzden bu albümünün satış rakamları diğer bütün albümlerinin toplam cirosuna yaklaşmıştır hemen hemen.
hemen parçadaki şarkıları şöyle az bir inceleyelim,bakalım,neymiş....

gül ali:romanların en bir sevdiği parçadır bu dersek yerinde olur kanımca.sünnetlerinde,düğünlerinde,sokaklarda her bir yerde bu parçayı çalıp söylerler.’’aman gül alim,canım gül alim...’’diye.
ayez hanım:urfa’lı olup da bir urfa türküsü okumadan olmaz tabii,araplar da dinler kürtler de...hem okumazsa hemşolar ne der sonra!
benim naylon tarağım var:hmmm... azeri ezgileriyle dolu bir türkü...ee azerilerdeki ibo hayranlığını unutmamak gerekirdi zaten.

perşembe gününde:uzun hava severler için bulunmaz bir türkü...onlar da yararlansın albümden!
caney caney:kürt halk türküsü...
bu şarkı türkiye’de ve ırak’ta(fanatik hayranlarıdır ibo’nun) yaşamlarını sürdüren tüm kürtlere gitsin!(-bir nevi böyle işte...)
hesabım var:arabesk işte...biçare sevgililer,aşıklar,gençler,acı çekenler,itilmiş,dışlanmış kaç insan var ise hepsi dinlesin diye...
ha bir de ne faydası var diye karagün dostu bir şarkı var ki o güzelim albüme fazla diye aynı albüm içinde 2000 yılında piyasaya sunmuştur ki tek bu şarkı için almaya değerdir.öyle de olmuştur nitekim, ordan da şöyle bir 100.000 adet satmıştır.

ha albüm süper olmuştur o ayrı,kıroyum evet....