sosyalizm

inşa dönemi. olabilecek bir süreç.

marx’a göre komünizm’e geçmeden önceki bi basamak.

sanıldığının aksine çin’de uygulanmayan sistem. çin’in otoriter bir parti-devlet modeli dışında amerika gibi diğer kapitalist ülkelerden hiç bir farkı yoktur. özel mülkiyet almış başını gitmiştir. kırsal kesimler ve büyük şehirler arasındaki hizmet sektörü ve ekonomik farklılıklar yüzünden bazıları çin’i tanımlarken "iki çin" ifadesi kullanır. bir çin dünyanın en büyük güçleri olma yolunda ilerleyen, bol miktarda zengini bulunan ülkedir. diğer çin ise sosyalizm vaatleriyle kandırılarak, pek çok ihtiyaçtan yoksun bir şekilde yaşayan kırsal kesim insanıdır.
ideal sosyalizme en yakın sistem bugünlerde küba’da görülmektedir. küba’da yaşanan sorunlar da sosyalizmin zayıflıklarından değil, küba’nın hammadde yoksunluğundan kaynaklanmaktadır. yine de tüm sorunlarına rağmen küba, dünyanın kapitalist devi olan komşusunun yanında yıllardır hayatta kalmayı başarabilmiştir.
ayrıca hugo chavez liderliğinde venezuela’nın da (dünyanın en önemli petrol üreticilerinden biri) bir çok alanda sosyalist yöntemler izlemeye başladığı gözlenmektedir.

kapitalizmin sonucudur.

sosyalizm ve komunizm in babasi karl marx i ve eseri das kapital i es gecmemekte fayda vardir.

kapitalizm’in sebebidir.

kapitalizmin oluşturduğu düşüncedir.
’karşıtlar birbirlerini meydana getirir’der platon
yani kapitalist düzenin altında ezilenler yeni düzen arayışlarına girmişlerdir.sosyalizm bunun sonucudur.

sosyalizm, gerek ekonomik bir doktrin olarak, gerek siyasal bir doktrin olarak, gerek bir ideoloji olarak tanımlanması son derece güç bir kavramdır. zira, çağlar boyunca çok farklı kural ve uygulamalar sosyalizm olarak adlandırıldığı gibi; günümüzdeki birbirinden çok farklı uygulamalar da aynı biçimde adlandırılmakta ya da en azından sosyalizm oldukları iddiasını taşımaktadır. toplumculuk, sosyal demokratlık, demokratik solculuk, komünistlik, sosyalistlik gibi bir dizi kavramın ifade etmek istedikleri şeyin ne olduğu ancak uygulamanın gözlemlenmesiyle anlaşılabilecektir.

büyük yazar nietzsche’ni "nasıl yapmalı"? adlı kitabını okuduktan sonra sistemin işlemesinin aslında neredeyse imkansız olduğunu düşündürtmüştür ve kapitalizm o kadar güçlüdür ki çökse bile içinden onlarca sistem türeyecektir.

günümüz dünyasında toplumların ve ekonomistlerin beklentisi olan amerikan ekonomisinin çöküşü dahi emparyalizmin oluşturduğu havuz sayesinde ayakta tutulmaktadır. haliyle sosyalist ülkelerin ne kadar direnselerde er geç teslim olacakları kanısıda yer etmiştir düşüncelerde.

ütopik hali güzeldir fakat evresini tamamlayıp bilimselleşir ve iktidar olursa stalinler doğurur. diktötör bir rejimdir.

fikir ve (bkz: zikir hürriyeti) nin esas alındığı bir düşünce sistemidir.

diger sistemlerden bir farkı olmayan sistemdir.neticede insani temeller üzerine oturmus her sistem bir sekilde acık verir.kagıt üzerinde kapitalizm de mükemmeldir sosyalizm de.ama uygulanısta her ikisine de isyan vardır.cünkü her insan herseyin en iyisine sahip olmak ister ve bu da tüm sistemlerdeki dengeyi alt üst eder.sistemlerin amacı insanların mutlulugunu maksimize etmektir.türkiye’yi düşünürsek 75 milyon bireyin mutlulugunu maksimize eden bir denklem kurun.75 milyon bilinmeyenli bir denklem cıkar karsınıza.ama sistemlerde nedir yapılan? herkes bir ev bir araba ister karnını doyurmak ister genellemesi gibi bir genelleme yaparak 75 milyon bilinmeyeni tek bilinmeyene dönüstür.olay burda patlak verir.

sistem rasyonel bir kavramdır.insan irrasyonel bir kavramdır.celişki de burda dogar.

sovyetlerin dağılmasıyla beraber bazı okumadan öğrenen akıllıların sosyalizm çöktü artık sosyalizm diye bişey kalmadı diye sağda solda nutuk vererek hava basmalarına sebep olan bilimsel kuram.öncelikle sosyalizm bir öğretidir. sıradan değil bilimsel bi öğretidir. sovyetlerin çökmesi ideolojin yok olduğu anlamına gelmez.
ayrıca sosyalizm komünizm öncesi geçiş aşamasıdır ve bilindiğinin aksine sosyalizmde özgürlükler kısıtlanır amaç komünizme geçmektir. işte ozaman eşitlik,özgürlük gibi kavramlar doğacaktır.

sosyalizm öyle güzel bir şeydir ki dadından yinmez.

şekerli kominizm.

teorik ve felsefi öncüsü marx-engels, pratikte önderi lenin ve ondan sonrakiler olan; devletçiliği değil kamusalcılığı savunan, milliyetçilik batağı yerine enternasyoanlizmi koyan, reel deneylerde yanlış uygulanarak devlet kapitalizmini yaşatan, ancak toplumu temel alırken bireyi es geçmeyen , eşitlik adına özgürlüklerin feda edilmediği, ayrımcılığın yaşanmadığı bir sistemdir.her ülkede ve konjonktürde farklı bir uygulama alanına sahip olduğundan yerelin özelliğine yönelimine dayanmaktadır; merkezi bir otoriteyi reddeten anlayışın kendisidir özünde.insanlığı çıkar amaçlı, güçlünün güçsüzü ezdiği politikalar ve halkın dini ya da diğer duygularını istismar eden sistemlere karşı tek alternatif olan, sosyal, kültürel, siyasal, ekonomik ve toplumsal bir yönetim biçimi ve yaşama şeklidir.

(bkz: pierre joseph proudhon)
(bkz: mihail aleksandrovic bakunin)
(bkz: pyotr alekseyevic kropotkin)

karl marx’la beraber hepten çorba olmuş, nice diktatörlüklere ön ayak olmuştur.

sosyalizmde bireylerin mulkiyetleri olmasina izin verilir fakat belirli bir siniri vardir. bu tip ulkelerde disa bagimlilik yoktur. turkiye’de resmen yasanmasada cumhuriyetin ilk donemlerinde cok sik gorulmustur, hala da bazi bolgelerimizde gorulmektedir...

(bkz: komunizm)

hiçbir yönetim biçiminin insanlara faydası olmayacağını sscb ve çin örneklerinde göstermiştir, he tabi klasik kapitalizmle karşılaştırıldığında biraz daha ötededir o ayrı.

yani kısacası kötünün iyisidir.