sosyalizm

cok kucuk nufuslu yada cok yuksek moral degerler tasiyan topluluklarin disinda uygulanmasi imkansiza yakin olan utopik yonetim(!) bicimi.

dinlendigi zaman kulaga cok guzel gelir sosyalizm. bilirim "ulas benzer gunese" turkuleriyle buyudum. sosyalizmin belki tek hatasi cok buyuk bir kalbinin olmasi. kapitalizm yola cikarken insanlarin bencil oldugunu var sayar. ve bu bencilligin kendi sistemini ve dolayli yoldan halkini desteklemek icin kullanir. sosyalizm ise ilk adim olarak insanlarin "iyi niyetli" oldugunu kabul eder...

oysa insanlar cikarci ve kolaycidir. dogustan daha yetenekli insanlar vardir dunyada. bu insanlarin diger insanlarla esit olmasi haksizliktir. esitlik her zaman adalet degildir.

cok kucuk populasyonlarda sosyalizm ise yarayabilir. boyle topluluklarda toplum bilinci gelismek zorundadir, cunku ekini zamaninda kesmezse gelecek kisa ac kalacagini bilir. ama genis bir cografyada kendi ekini bicmezse, "o ekin nasil olsa baska yerde bicilip getirilir bana" yaklasimi vardir. herkesin ayni yaklasimda oldudugunda islerin yurumeyecegi gorusu halktan bir insana gore degildir.

sosyalizmin olabilecegini inandigim ikinci duzenek, yuksek egitimli, ve saglam moral degerleri olan bir toplumdur. birey toplumu kendisinden one koyarsa ve bunun dogru oldugundan yola cikarak herkezin ayni seyi yapacagini kabul ederse sonucta kendinin daha iyi gunlere ulasicaginin bilincindedir. ama toplumdaki butun bireyleri (yada yeterli cogunlugu) bu seviyede egitmek, ogretmek neredeyse sosyalizmin kendi kadar gercekcilikten uzak bir utopyadir.