sonludur aşk da

sonludur ask da


guzel anilar biriktirdim senden,
dudagima solgun gulucukler getiren.
ozenle sakladim bellegimde,
bir yigin oldu daha simdiden.
nasil olsa bir sonu olacakti bu askin
bir gun apansiz gerceklesiveren.

bir terazinin durgun pirinc kefesine
pat diye inince kara kiloluk,
nasil kalkar havaya birdenbire
bos kalan zavalli kefe.
nasil titresir terazi uzun sure,
denge saglanincaya kadar baska seylerle.

anilarla bozdum o dengeyi ben once,
ikimiz icin de yaptim bunu.
yasadigimiz gunlerden biriktirdim sessizce,
bir kefede sana hic sezdiremeden.
koyabilirsin kara kiloyu artik,
bak terazi nasil kolay gelecek dengeye.

mutluydum ben yine de kendimce.
senin girdilerin, ciktilarim benim
dogrusu uygundu birbirine,
yan yana gelince bir resmi tamamlayan.
vazgecilmezdi ellerin sonra,
yanginimdan yorgan dosek kaciran.

ama inan sonludur ask da,
kovalar sonunu kendi kendinin.
bana bir ucurum gerek simdilerde,
yeterince dik ve derin.
bir cavlan istiyorum cunku,
kirmak icin kristalini hayatin ve siirin.

<bkz metin altiok>

(bkz: her guzel seyin bir sonu vardir)