solculuk

halkci olmaktir birinci soylemi. zira solculuk halk icin vardir kendi felsefesine gore. velakin is uygulamaya gelindiginde hic de kazin ayagi oyle degildir bu memlekette.
ben halkim; elektirigin, telefonun ve yolun dahi cok sonra ugradigi topraklarda dogdum. isterdim ki bana ilk once halkci oldugunu iddia edenler elini uzatsin, ilk onlar getirsin elektirigimi suyumu. velakin hic de oyle olmamistir bu surec. halkci ve solcu kitlenin nefretle baktigi, ofkelendigi (sahsimin da tiksindigi) suleyman demirel ugramistir da o yuksek karadeniz koyune, hic bir halkcinin arabasinin yolu dusmemistir daha. iste bu yuzden, milletin efendisi olan koylu asla o meshur halkci kitleyi taniyamamistir. iste bu yuzden her secimde sandiga gomer o kitleyi. zira halkcilik gokdelenlerden "halk icin" nutuklar atmakla yapilmamaktadir.
buyudukce tanidik o "halkci" kitleyi, lise yillarinda uc akimlara dalip aramizda komunistcilik oynadik. onlar da bizi taniyor sandik ki en buyuk yanilgimiz da bu oldu. oysa ogrendik ki halkci olmak bu ulkede yalnizca basit bir soylemmis, sagcisi icin de solcusu icin de anlami tekmis: ceplerini doldur ve sivis. iste bu yuzden bu ulke asla ne o aslanlar gibi halkci olan solculugu gorebilmistir, ne de yegane hedefi gelenekleri korumak olan sagciligi. halkini tanimayan, halkinin degerlerini yobazlik sayan, tek amaci tanrisinin buyruguna uygun bir sekilde basini orterek egitimini tamamlamak olan yurdum insanini "baska emellere alet olmak"la suclayan, iktidardan once emperyalizm dusmani olup iktidardayken amerikan usagi olan davranislarin butunu sigabiliyorsa solculuga; yemisim oyle solculugu ben.
(bkz: hobi duzeyinde solculugum var)