orada katledilenler, güneşin ozanlarıdır, aydınlığın simgeleridir. katiller birşeyi unuttular, onları öldürseler bile, ölen kişilerin düşünceleri, eserleri, ışıkları asla ölmeyecek.
(bkz: güneşin ozanları)
sivas katliamı
evet,orada 37 canımız yakıldı...aydın,sanatçı...buradan yakın ey yobazite sahipleri...insanoğlunun görmüş olduğu ,en kana susamış vampirleri bile solda 0 bırakan yaratıkları barındıran bir ülkede yaşamak...
inancından dolayı 2.sınıf vatandaş statüsüne inmek...
çürümüş,içi kokmuş düzenin sizi esir etmesi...
ey yobaz:"seni bilmem ama,benim insanlığım henüz yanıp kül olmadı seninki gibi"
ve bil ki:"biz orada yananların küllerinden doğduk"
(bkz: içimde şeytan yok)
(bkz: isyan var isyan)
inancından dolayı 2.sınıf vatandaş statüsüne inmek...
çürümüş,içi kokmuş düzenin sizi esir etmesi...
ey yobaz:"seni bilmem ama,benim insanlığım henüz yanıp kül olmadı seninki gibi"
ve bil ki:"biz orada yananların küllerinden doğduk"
(bkz: içimde şeytan yok)
(bkz: isyan var isyan)
sanıklarından hiçbirinin ceza almadığı,çoğunun almanya ve diğer avrupa ülkelerine yerleşip yeşil sermayeden beslendiği, katliamdır... katiller aramızda olduğundan dikkatli olmanızı öneririm üstelik artık açık açıkta yakmıyorlar,yeşil yeşil yakıyorlar!
(bkz: ıssızlığın ortasında)
olayları bizzati yaşayan birisi olarak. olaylar başlamdan yaklaşık 1 ay öncesinen sivasdaki cemaat yurtlarına yerleştirilen ve çevre il ve ilçelerden getirilen yobazlar camilerde ve kapaı kapı evlere dağıtılan bildiriler. olay vuku bulduğunda ortalıkda olmayan güvenlik görevlileri. olay mahaline yaklaşık 100 mt mesafede yer alan polis karakolu ve askeri karargahdan saatlerce ses çıkmamaı ile gayet organize ve tertipli gerçekleştirilmiş katliamdır. sivas olaylarının ve kahramanmaraş olaylarının bir nevi kopyasıdır.
soner doğan’ın piyasaya yeni çıkan sivas isimli kitabından neler yaşandığı ve olayın derinliğinde neler olduğuna ilişkin bilgilerin öğrenilebileceği hain katliam.
henüz doğduğunda kiliseye karşı verdiği savaşta laikliğin ve dine karşı rasyonalizmin temsilciliğini yapan burjuvazi güçlenip yaşlandığında ve toplumun yeni yöneticisi konumuna geldiğinde, iktidarı ve gücü için birer tehdit olarak algıladıklarına karşı din olgusuna yeniden sarılarak, tıpkı kendisinden önceki, kendisinin vakti zamanında düşmanlık yaptığı eski iktidarları oluşturan yönetici kurumlar gibi gericiliği, kitleleri düzene bağlamanın bir aracı olarak kullanmaya yöneldi.
1980 darbesinin hazırlık aşamalarından olan maraş ve çorum katliamları, bizzat burjuva devlet iktidarınca desteklenen dinsel ve faşist gericilik tarafından gerçekleştirilmişlerdi. toplumsal muhalefet dalgasının yükseldiği 1980 öncesi yıllarda, yükselişin önüne set çekmek isteyen türkiye burjuvazisi, harekete geçen emekçi yığınlar içinde alevi-sünni ayrımını körükleyerek, toplumu bu yapay ayrım temelinde bölerek, varlık temellerine yönelmekte olan tehlikeyi savuşturmayı hedeflemiştir. başarılı da olunmuştur.
bu başarılı politikanın yakın örneği, can yakan can düşmanı parlak canları almış götürmüş sivas katliamıdır. 2 temmuz 1993 tarihinde gerçekleştirilen ve 37 canın diri diri yakılarak katledildiği sivas katliamı sonrasında ortaya çıkan gerçekler, devletin -dolayısıyla yeşil kuşakçıların, dolayısıyla yine emperyalistlerin, yine abd’nin, yine nato’nun, yine emperyalist diyarların zengin kapitalistlerinin- gericiliğin arkasına gizlenerek oynadığı rolü bir kez daha gözler önüne sermiştir.
sivas katliamı sonrasında köylerde katliamlar ve boşaltmalar da yoğunlaştırılmıştır. alevi köyleri olaylardan hemen sonra basılmış, kürt türk birbirine düşürülmüştür. devlet, kendi yarattığı -pardon emperyal güçlerin emirleri doğrultusunda kendi yarattığı- kontrgerilla ve gerici örgütleri kendisine muhalif güçlerin üzerine salarak, bu katliamdaki rolünü gerçekleri görme olanağından yoksun toplumun gözünden saklamayı başarmıştır.
16 mart katliamı, maraş katliamı, 1 mayıs 1977, bahçelievler katliamı, çorum katliamı, hrant dink suikasti, uğur mumcu, sabahattin ali, ahmet taner kışlalı suikastleri ve daha bir çok bilinen bilinmeyen, faili ortada ya da meçhul katliamda, suikastte olduğu gibi katil yine devlettir, yine ait olduğumuz, yine yakından tanıdığımızdır. marx’ın her dediğine ’he’ demek istemiyorum, ama marksizm yine haklıdır, katili tam adıyla, sıfatıyla anmak gerekirse -ki gerekmektedir- katil kapitalist devlettir. faili meçhulların aslında failleri ortadadır, faili meçhul olmayanların da fail olarak bilinenleri yanlıştır. fail kapitalist devlettir, fail emperyalizmin kucağına düşmüş, kendinin olana acımadan zarar veren, başkasından çekinen korkak devlettir. suçlu kim mi? devleti katile bırakan, katilleşmesine izin veren bizler...
(bkz: katil devlet)
(bkz: faşist devlet)
(bkz: başbakanı rte olabilen devlet)
(bkz: suçlu devlet)
(bkz: derin devlet)
kısaca yine sinirlendiren, cinnete getiren devlet o her kanlı, pis, iğrenç, insanlık dışı, mide kaldıran davada arayıp da bulamadığımız failimizdir. fail, davaya bakan olunca tabii, kendini bulması biraz zor olmaktadır, suçlu değildir.
not: tüm sınıflardan, varoldukları, ayrı oldukları sürece nefret etmekteyim. sınıf, din, dil, ırk neymiş? hepimizin ait olduğu tek bir çatı, tek bir bayrak olmalı: insanlık. sınıfları silin, duvarları yıkın, kapıları kırın. sözde sahip olduğumuz özgürlüğe özde ancak sınırları kaldırarak varabiliriz. eğer amaç özgürlük, mutluluk, sevmek, sevilmek değilse, doğru yoldayız, hiç bozmadan devam edelim.
not2: bak, ciddiyim. boyun eğmem asla sana. doğarım küllerimden, başım asla öne eğilmez, gücün varsa durdurmalısın beni, geç kalman durumunda asla durduramayacaksın çünkü. bedenimi yakabilirsin, ama fikirler asla ölmez, düşünceler tükenmez, türküler yanmaz, bunları bilmelisin. korkmuyorum şiddetinden, ateş tutan ellerinden, ürkmüyorum nefretinden. denizler asla ölmez, canlar asla cansız düşmez, mustafa kemaller doğmamazlık etmez. kork ya da korma, sen bilirsin, devrimci asla yorgun düşmez. zincire vursan da, assan da, yaksan da, sustursan da, bağlasan da gözlerimi -ve hatta gözlerimizi, çünkü her şey hepimizindir bizlerde- sönmeyecek olan ateş bizimkidir, madımak’ta yakılmış kara ateş değil. gün gelir, devran döner. hesap sorulur, sorulduğunda verilecek cevap olmayacağı için son da bellidir. sen en iyisi kendi yaktığın kara ateşe atla bir dahakine, yapabileceğin en iyi şey bu olur. güneşin ozanları susmaz, pir sultan abdal ölmez, sivas ellerinde sazı da çalınır, cumhuriyet sivas’ta kuruldu, sivas’ta tekrar doğacak. aziz nesinler hep varolacak, siz küçük kimselerse ancak küçücük kalacaksınız, ancak yıkarsınız, yapamazsınız. can verme yoksunusunuz, ancak alırsınız. üretmeyi bilmezsiniz, ancak tüketirsiniz. sahiplenmeyi değil, satmayı bilirsiniz sizler. dövüşmeyi bilmezsiniz, asla dövüşemeyeceksiniz. hep arkadan vurursunuz sizler, höd dense ilk siz kaçarsınız. korkaklığınızdan bile korkuyorsunuz, o kadar korkaksınız. tekrar ve son kez, bak, iyi dinle, çok ciddiyim: boyun eğmem asla sana, yaksan bile bedenimi, ben doğarım küllerimden, gücün varsa durdur beni.
not3: bir dakika hem, ne demiş nazım: sen yanmazsan, ben yanmazsam, nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa? aydınlık, merhaba! ben geldim, sevmeyi bilen çocukları getirdim...
not4: aslında yazacağım çok şey var, yazasım olan. hatta aklımdan o kadar fazla şey geçiyor ki, düşündüğümü unutuyorum. konudan konuya zıplıyor ve düşüncelerimi toparlamayı beceremiyorum. bu nedenle daha fazla yazmamaya karar verdim, bu yeterli sanırım. her ’insan’ gibi ben de yananlardanım. fakat yanıkları göremezsiniz kalplerde, hala ateş var çünkü orada. hala yanmakta gönüller, onlarca canın acısıyla. yalnız sivas değil, tüm yurttan, dünyadan tüm insanlık tarihi boyunca yalnızca insan olduğu için yanan, kurşunlanan, asılan, kesilen, katledilen binlerce, milyonlarca canın acısıyla yanmakta yüreğim, beynim ve aslında bir bakıma bedenim... karanlığı tamamen ışıkla sarana kadar bu alevler, bu ateş sönmeyecek.
edit: alevi değilim, önemli mi? hayır. neyim ben? yanan, yakılan, kurşuna dizilen herkestenim. hakları elinden alınan, haklıyken haksızmış gibi suçlu olarak yargılanan, güçsüz, kendisini korumasına izin verilmeyen herkesim. öğrenen, öğreten, üreten, seven, sevilmek isteyen, barış, özgürlük, kardeşlik, tek çatı özlemi içinde olanım.
edit2: özlemi içerisinde olduğum o tek çatının adı ’insanlık’.
1980 darbesinin hazırlık aşamalarından olan maraş ve çorum katliamları, bizzat burjuva devlet iktidarınca desteklenen dinsel ve faşist gericilik tarafından gerçekleştirilmişlerdi. toplumsal muhalefet dalgasının yükseldiği 1980 öncesi yıllarda, yükselişin önüne set çekmek isteyen türkiye burjuvazisi, harekete geçen emekçi yığınlar içinde alevi-sünni ayrımını körükleyerek, toplumu bu yapay ayrım temelinde bölerek, varlık temellerine yönelmekte olan tehlikeyi savuşturmayı hedeflemiştir. başarılı da olunmuştur.
bu başarılı politikanın yakın örneği, can yakan can düşmanı parlak canları almış götürmüş sivas katliamıdır. 2 temmuz 1993 tarihinde gerçekleştirilen ve 37 canın diri diri yakılarak katledildiği sivas katliamı sonrasında ortaya çıkan gerçekler, devletin -dolayısıyla yeşil kuşakçıların, dolayısıyla yine emperyalistlerin, yine abd’nin, yine nato’nun, yine emperyalist diyarların zengin kapitalistlerinin- gericiliğin arkasına gizlenerek oynadığı rolü bir kez daha gözler önüne sermiştir.
sivas katliamı sonrasında köylerde katliamlar ve boşaltmalar da yoğunlaştırılmıştır. alevi köyleri olaylardan hemen sonra basılmış, kürt türk birbirine düşürülmüştür. devlet, kendi yarattığı -pardon emperyal güçlerin emirleri doğrultusunda kendi yarattığı- kontrgerilla ve gerici örgütleri kendisine muhalif güçlerin üzerine salarak, bu katliamdaki rolünü gerçekleri görme olanağından yoksun toplumun gözünden saklamayı başarmıştır.
16 mart katliamı, maraş katliamı, 1 mayıs 1977, bahçelievler katliamı, çorum katliamı, hrant dink suikasti, uğur mumcu, sabahattin ali, ahmet taner kışlalı suikastleri ve daha bir çok bilinen bilinmeyen, faili ortada ya da meçhul katliamda, suikastte olduğu gibi katil yine devlettir, yine ait olduğumuz, yine yakından tanıdığımızdır. marx’ın her dediğine ’he’ demek istemiyorum, ama marksizm yine haklıdır, katili tam adıyla, sıfatıyla anmak gerekirse -ki gerekmektedir- katil kapitalist devlettir. faili meçhulların aslında failleri ortadadır, faili meçhul olmayanların da fail olarak bilinenleri yanlıştır. fail kapitalist devlettir, fail emperyalizmin kucağına düşmüş, kendinin olana acımadan zarar veren, başkasından çekinen korkak devlettir. suçlu kim mi? devleti katile bırakan, katilleşmesine izin veren bizler...
(bkz: katil devlet)
(bkz: faşist devlet)
(bkz: başbakanı rte olabilen devlet)
(bkz: suçlu devlet)
(bkz: derin devlet)
kısaca yine sinirlendiren, cinnete getiren devlet o her kanlı, pis, iğrenç, insanlık dışı, mide kaldıran davada arayıp da bulamadığımız failimizdir. fail, davaya bakan olunca tabii, kendini bulması biraz zor olmaktadır, suçlu değildir.
not: tüm sınıflardan, varoldukları, ayrı oldukları sürece nefret etmekteyim. sınıf, din, dil, ırk neymiş? hepimizin ait olduğu tek bir çatı, tek bir bayrak olmalı: insanlık. sınıfları silin, duvarları yıkın, kapıları kırın. sözde sahip olduğumuz özgürlüğe özde ancak sınırları kaldırarak varabiliriz. eğer amaç özgürlük, mutluluk, sevmek, sevilmek değilse, doğru yoldayız, hiç bozmadan devam edelim.
not2: bak, ciddiyim. boyun eğmem asla sana. doğarım küllerimden, başım asla öne eğilmez, gücün varsa durdurmalısın beni, geç kalman durumunda asla durduramayacaksın çünkü. bedenimi yakabilirsin, ama fikirler asla ölmez, düşünceler tükenmez, türküler yanmaz, bunları bilmelisin. korkmuyorum şiddetinden, ateş tutan ellerinden, ürkmüyorum nefretinden. denizler asla ölmez, canlar asla cansız düşmez, mustafa kemaller doğmamazlık etmez. kork ya da korma, sen bilirsin, devrimci asla yorgun düşmez. zincire vursan da, assan da, yaksan da, sustursan da, bağlasan da gözlerimi -ve hatta gözlerimizi, çünkü her şey hepimizindir bizlerde- sönmeyecek olan ateş bizimkidir, madımak’ta yakılmış kara ateş değil. gün gelir, devran döner. hesap sorulur, sorulduğunda verilecek cevap olmayacağı için son da bellidir. sen en iyisi kendi yaktığın kara ateşe atla bir dahakine, yapabileceğin en iyi şey bu olur. güneşin ozanları susmaz, pir sultan abdal ölmez, sivas ellerinde sazı da çalınır, cumhuriyet sivas’ta kuruldu, sivas’ta tekrar doğacak. aziz nesinler hep varolacak, siz küçük kimselerse ancak küçücük kalacaksınız, ancak yıkarsınız, yapamazsınız. can verme yoksunusunuz, ancak alırsınız. üretmeyi bilmezsiniz, ancak tüketirsiniz. sahiplenmeyi değil, satmayı bilirsiniz sizler. dövüşmeyi bilmezsiniz, asla dövüşemeyeceksiniz. hep arkadan vurursunuz sizler, höd dense ilk siz kaçarsınız. korkaklığınızdan bile korkuyorsunuz, o kadar korkaksınız. tekrar ve son kez, bak, iyi dinle, çok ciddiyim: boyun eğmem asla sana, yaksan bile bedenimi, ben doğarım küllerimden, gücün varsa durdur beni.
not3: bir dakika hem, ne demiş nazım: sen yanmazsan, ben yanmazsam, nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa? aydınlık, merhaba! ben geldim, sevmeyi bilen çocukları getirdim...
not4: aslında yazacağım çok şey var, yazasım olan. hatta aklımdan o kadar fazla şey geçiyor ki, düşündüğümü unutuyorum. konudan konuya zıplıyor ve düşüncelerimi toparlamayı beceremiyorum. bu nedenle daha fazla yazmamaya karar verdim, bu yeterli sanırım. her ’insan’ gibi ben de yananlardanım. fakat yanıkları göremezsiniz kalplerde, hala ateş var çünkü orada. hala yanmakta gönüller, onlarca canın acısıyla. yalnız sivas değil, tüm yurttan, dünyadan tüm insanlık tarihi boyunca yalnızca insan olduğu için yanan, kurşunlanan, asılan, kesilen, katledilen binlerce, milyonlarca canın acısıyla yanmakta yüreğim, beynim ve aslında bir bakıma bedenim... karanlığı tamamen ışıkla sarana kadar bu alevler, bu ateş sönmeyecek.
edit: alevi değilim, önemli mi? hayır. neyim ben? yanan, yakılan, kurşuna dizilen herkestenim. hakları elinden alınan, haklıyken haksızmış gibi suçlu olarak yargılanan, güçsüz, kendisini korumasına izin verilmeyen herkesim. öğrenen, öğreten, üreten, seven, sevilmek isteyen, barış, özgürlük, kardeşlik, tek çatı özlemi içinde olanım.
edit2: özlemi içerisinde olduğum o tek çatının adı ’insanlık’.
otuzyedi can
otuzyedi gül çatlamış susuzluktan sıvas’ın içinde
döne döne semaha dönenler tutuştu önce
sonra türküler
sonra da şiir çığlıksız düştü türkülerin yanıbaşına...
otuzyedi gül çatlamış susuzluktan sıvas’ın içinde
döne döne semaha dönenler tutuştu önce
sonra türküler
sonra da şiir çığlıksız düştü türkülerin yanıbaşına...
(bkz: sivas acısı)
aylar önceden planlanmış olan bir katliamdır. yobazların hiç acımadan 35 tane alevi yi yaktıgı gündür.
her zaman acıtmıstır canımı.orada 37 kisi degil sadece,hepimizi yakmıslardır.’suregelen’ davalarda gordugum hala tebessum eden yobazlara hergun sovmekteyim.
bu vahsetten geriye bizlere dusunecek cok sey(unutturulmaya calısılsada ; unutmamak , unutturmamak adına...),metin altıokun siirleri kalmıstır..
bu vahsetten geriye bizlere dusunecek cok sey(unutturulmaya calısılsada ; unutmamak , unutturmamak adına...),metin altıokun siirleri kalmıstır..
amacına layıkıyla ulaşmış provakasyonlardan biridir.
(bkz: çorum olayları )
(bkz: maraş olayları )
(bkz: menemen )
(bkz: çorum olayları )
(bkz: maraş olayları )
(bkz: menemen )
(bkz: temel karamollaoğlu)
2 temmuz 1993 günü sivas’ta faşist ve şeriatçı güçlerin gerçekleştirdikleri katliam sonucunda 37 demokrat, yurtsever ve devrimci katledildiler. ortaya çıkan tüm veriler, katliamın çok önceden planlandığını ortaya koymakta, son yıllarda sivas’da gerçekleştirilen pir sultan şenlikleri’ nin başlangıç gününün katliama sahne olması, gerici güçlerin hazırlıklarını önceden yaptıklarını göstermektedir. böylece devlet, faşist ve şeriatçıların katliam yapmalarını engelleyebilmek için gerekli "önlemleri" alabilecek zamana sahip olduğu ortadadır. ancak bu yapılmamış, tersine katliam için gerekli koşullar sağlanmıştır.
1400 sene yandık,anadolu da ışığın sönmemesi için 1400 sene daha yanarız,ne sivas yıldırır,ne maraş caydırır davamızdan,varsın yana yana kül olayım ilmin ışığında,eğer kalacaksa pir sultanlar gibi kalsın adımız...
(bkz: gerçeğe hü)
(bkz: dostluğa hü)
(bkz: sivas ın ışığı sönmedi)
(bkz: gerçeğe hü)
(bkz: dostluğa hü)
(bkz: sivas ın ışığı sönmedi)
37 cana kıyılan vahşettir
ben her zaman olayları temelinden bakarak, son derece objektif bakış açısıyla değerlendiririm. hiç kimse bana "sen bu sözlükte şu görüşün propagandasını yapıyorsun", "bize şu düşünceyi dayatıyorsun" sürekli "aynı görüş üzerinden düşüncelerini aktarmaya çalışıtyorsun" diyemez. bunları bana diyebilen kişi cevabını alır.
yine aynı bakış açısıyla söylüyorum ki,
sivasta yakılan o kadar insanın bü güne kadar hatırlanmasını sağlayan vicdan ve bu günlere kadar unutulmamasını sağlayan açık düşünceli insanlar bu konu hakkında bahsederken, diyorlar ki sivas katliamı.
bu konu biraz da iç güdüsel bir görüştür. o kadar insanın orada canlı canlı yakılması, öldürülmesi, yakanlara kayıtsız kalınması tabiki insanın elinde olan birşeydi. tüm bunların olmasına göz yumuyorsak o zaman katletmişiz demektir. bunun adı katletmekir. evet şimdiye kadar bunun ismini katletmek olarak telafuz ettiysek de, temelde bunun gerçekten katletmek olduğunu anlayamamışızdır. bu bir özleştiridir aynı zamanada.
o zaman ki devlet yöneytimiyle bu zamanki devlet yönetimi arasında bir fark yok. dolayısıyla katil olan devlet şimdiki devlettir. aynı zihniyet, aynı politikadır.
sivas katliamını temelde sadece alevileri yok etmek üzerine kurulu olan bir hareket olarak görmemek lazım. çünkü sivasta o gün katledilenler arasında sünniler de vardı, yabancılar da vardı.
sivas katliamı sadece demokrasiyi isteyenleri, halkın değerlerini ömür boyu yaşatma çabasında olanları, ezilen halkın sesini duyurmak isteyenleri hedef almıştır. bu amaçlarını başarmış gibi gözüküyorlar. biz sesimizi çıkartmadığımız sürece başardıklarını sanacaklar.
kabul edilmeli ki bu bir katliamdır. katliam kelimesinin anlamını henüz en ince ayrıntısına kadar düşünebilmiş değiliz. düşünün katliam nedir. katletmek nedir. bu gün hangi insan bir insanı katledebilir? hangi insanın vicdanına sığabilir böyle bir eylem?
katliamdır evet. düşünün katliam kelimesini. ya da resimleri araştırın izleyin, videoları seyredin, onlarca insanın diri diri yanmasının ne demek olduğunu anlayın.
yananların sıradan insanlar olmadığını düşünün. hepsinin birer aydın, birer sanatçı, birer hümanist olduklarını düşünün.
yine de katliam olmadığını düşünüyorsanız buna şaşırmayız. çünkü zaten her iki oydan bir tanesi akp lehine.
ben buna şaşırmam. yanmışız biz.
yana yana ağdınlığa çıkamamamışız biz.
yine aynı bakış açısıyla söylüyorum ki,
sivasta yakılan o kadar insanın bü güne kadar hatırlanmasını sağlayan vicdan ve bu günlere kadar unutulmamasını sağlayan açık düşünceli insanlar bu konu hakkında bahsederken, diyorlar ki sivas katliamı.
bu konu biraz da iç güdüsel bir görüştür. o kadar insanın orada canlı canlı yakılması, öldürülmesi, yakanlara kayıtsız kalınması tabiki insanın elinde olan birşeydi. tüm bunların olmasına göz yumuyorsak o zaman katletmişiz demektir. bunun adı katletmekir. evet şimdiye kadar bunun ismini katletmek olarak telafuz ettiysek de, temelde bunun gerçekten katletmek olduğunu anlayamamışızdır. bu bir özleştiridir aynı zamanada.
o zaman ki devlet yöneytimiyle bu zamanki devlet yönetimi arasında bir fark yok. dolayısıyla katil olan devlet şimdiki devlettir. aynı zihniyet, aynı politikadır.
sivas katliamını temelde sadece alevileri yok etmek üzerine kurulu olan bir hareket olarak görmemek lazım. çünkü sivasta o gün katledilenler arasında sünniler de vardı, yabancılar da vardı.
sivas katliamı sadece demokrasiyi isteyenleri, halkın değerlerini ömür boyu yaşatma çabasında olanları, ezilen halkın sesini duyurmak isteyenleri hedef almıştır. bu amaçlarını başarmış gibi gözüküyorlar. biz sesimizi çıkartmadığımız sürece başardıklarını sanacaklar.
kabul edilmeli ki bu bir katliamdır. katliam kelimesinin anlamını henüz en ince ayrıntısına kadar düşünebilmiş değiliz. düşünün katliam nedir. katletmek nedir. bu gün hangi insan bir insanı katledebilir? hangi insanın vicdanına sığabilir böyle bir eylem?
katliamdır evet. düşünün katliam kelimesini. ya da resimleri araştırın izleyin, videoları seyredin, onlarca insanın diri diri yanmasının ne demek olduğunu anlayın.
yananların sıradan insanlar olmadığını düşünün. hepsinin birer aydın, birer sanatçı, birer hümanist olduklarını düşünün.
yine de katliam olmadığını düşünüyorsanız buna şaşırmayız. çünkü zaten her iki oydan bir tanesi akp lehine.
ben buna şaşırmam. yanmışız biz.
yana yana ağdınlığa çıkamamamışız biz.
katliam degil demek, aksini iddia etmek pek vicdanli olmaz. katliamdir...
(bkz: ne diyem mahmut mu diyem)
(bkz: ne diyem mahmut mu diyem)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?