sıçtıktan sonra kendini alkışlamak

megaloman bireyin kendi uzerindeki onlenemez baskisidir.
artik onun icin yapilabilecek hicbir sey kalmamistir.

dunya nufusu = 1 dir.
o’ dur ve baskasi yoktur.

ağır hamur işleri veyahut dürüm gibi kalın bağırsağı zorlayacak besin maddelerini tükettikten sonra tuvalete gidildiğinde yapılması gereken eylemdir.
bazı zamanlar arkamızda öyle bir parça bırakırız ki o şeyin ordan çıktığını anlamak imkansızıdır.
hatta kakaya baktıkça insanın içinden "vay be ben neymişim bunu çıkarttığıma göre rocco’nunkini bile alırım" diyebilir. normaldir.

"bunu da ba$ardım, evet!"

(bkz: artık hayatımdan cıksan diyorum)
(bkz: bir $eyi çok istiyorsanız yapabilecekleriniz sizi $a$ırtır)

sıçtıktan sonra başkasını alkışlamaktan daha az iğrenç olan eylem.

bir ortamda rezil olduktan sonra durumu kurtarmak için olayı gırgıra vurmaktır.

tuvalet eğitimini yeni almaya başlamış cocukların yaptığı eylemlerden biri. hatta sadece sıcan cocuk değil tum aile dahil edilir bu alkış ritueline.

(bkz: önce sıçmak sonra sıçtığı boka hayran kalmak)

tüm sıkıntıyı çeken döte hakarettir.