sevdicegin ağlamasi

pek bi hüzünseldir , sevdiceğin ağlaması . yağan yagmurun dü$en ilk damlası gibi tek ba$ına , gökleri delercesine yer çekimine kafa tutarcasına, yıpratır insanı $iirdeki imgeler gibi can alıcı noktasından kanırtır kan akıta akıta . bir veda busesi gelecekse akabinde o’ ’’anı’’ anlatmak marmara denizini kusupta ta$ırmak gibi duygu seliyle ... hiç bi$ey ama hiç bi$ey diyemeden yutkunamadan kurumu$ bogazıyla ufuk cizgisine dogru kaçıp gitmek gelir insanın içinden günbatımına . ve kovalarken bir sonraki geceyi sabah olmadan unutmak ister insan .. neyler gonul bakar caresizce bulamaz kurabilcek tek bir cümle . yanaklardan süzülen bir kaç damla tuzlu su anlam katar varolmu$luğunun benliğine hiç olmadığı kadar güzel . izlerken hayata bi pause çekmek ve devamı gelmicekmiscesine avutmak ister kendini . ne akan ya$lara dur diyebilir insan ne de ... dü$en her damla yakar ıslaklığıyla bedeni kavurur yangın yeri gibi cigeri . bi duman asılmak ister sigaradan ve içine cekerken fil oturmus gibi hissetmek gogus kafesine içinde tutmak dakikalarca , ayaza çıkıp kendine gelmek soguk suya kafayı sokup bogulana kadar cıkarmamak ister uyusuk beynini.ama durmaz zaman acımaz kahpe dunya insanogluna akar giderken dunya tek yapabilinen seyredip i$lemektir bilinçaltına umutsuz vakalara yeni bir dost eklermi$cesine edasıyla .