seni seviyorum

güneşler doğmuyor gecelerime ! güneş hiç geceye doğar mı deme; ellerimde yüreğimden bir şeyler kanatarak bekledim ben yalnızlıklarımı ve asla korkarak yaşamadım aşklarımı...
giden düşünmezmiş verilen sözleri , düşünmezmiş geride bıraktığı yeminleri. şimdi beni acıların bile yarım kalmış kuytuluklarında sakladın!

sandığın kadar acımıyor kalbim… kalbim çok acıyor . ruhum titriyor sözcüklerim yorgun, içinde bulunduğum harfler yığılıyor üzerime. kalbim bütün kirletilmişliklerine rağmen temiz . sessizliğindeyim… sensizliğindeyim…
şimdi gitme vakti vedalara lüzum yok bu sefer son yolculuğundayız kimsesizliğin, bir cenazenin son uğurlanışı gibi helalleşmeye de lüzum yok iki ölü bedenmiş zaten bizdeki, ruhlarımız için söylenecek son sözcüklere de gerek yok sadece tozdan bir bulutmuş bizimkisi… şimdi üşümek vakti soğuk cigerlerimze dolacak önce sonra donarak ölecek kalplerimiz birbirinin içinde ama bir o kadar uzak olan… şimdi hoşçakallara sığınıp gitme deme vakti ama çok geç bu defa gitme vakti geldi son direniş belki varlığımın ilk ve son kavgası hayatla ilk ve son darbe ilk ve son eylem bu içimle yaşadığım… kalmak için sebeplerim bile yokken bu oyalanmak neye, kime? şimdi gitme vakti son kez ve hiç olmayacağını bile bile… hiç dönmemecesine…
seni seviyorum.....