cezmi ersözün lemanın yeni sayısındaki yazısından ufak bir alıntı:
parmaklarım öyle sabırsızca konuşurdu ki
kaygıyla çevirmen gibiydi
hayatımın sayfalarını...
sana ilk bakan,kaybolduğunu sanırdı.
biraz gören,aradığını bulamadığını.
oysa bilirdin o kitabın seni hiç anlatmadığını..
sahi,kim yazmıştı seni?
soramıyordum kibarlığımdan
haklı olduğunu bile bile
nereye baksan arkanda kalırdı o gerçek
bileklerinden yerlere akan
kanın hışırtısına benzerdi sesi.
ruhların davetsiz konukları
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?