romalılara mektup

(bkz: incil)

tanrı’nın gazabına ve yargısına yol açan insan günahıdır. pavlus bunu belirttikten sonra insanın bu kötü durumu için tanrı’nın sunduğu çareyi açıklıyor. tanrı insanları, isa mesih’e iman ettikleri için aklar, musa’nın yasası’na uydukları için değil. kutsal yasa’nın gereklerini hiç kimse tümüyle yerine getiremez. zaten kutsal yasa’nın amacı dabaşkadır. yasa günahı tanımlar ve ciddiyetini vurgular. dahası, pavlus mesih’e ait olanların yalnız geçmişlerinden ötürü bağışlanmakla kalmadıklarını, günahtan da özgür kılındıklarını açıklar. pavlus’un dediği gibi, günah size egemen olmayacaktır. inananlar kutsal ruh’un yönetiminde yaşadıkça tanrı’nın istediği gibi yaşamış olacaklardır. gerçekte tanrı’nın amacı bunun da ötesine geçiyor. tanrı, önceden bildiği kişileri, oğlunun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. öyle ki oğul birçok kardeş arasında ilk doğan olsun.

yahudi kökenli olan inanlılar topluluğu her ulustan geleni kabul etmeye başladığı bir sırada pavlus tanrı’nın yahudilere ilişkin amacını irdelemeye başlar. öyle anlaşılıyor ki roma’daki topluluk hem yahudi hem de başka uluslardan gelen üyelerden oluşuyordu. et yiyip yemek, belirli günleri kutlayıp kutlamamak konusundaki tartışmalar da buna bir ipucu sayılabilir. pavlus, müjde’yi diğer uluslara duyurmaya çağırılmıştı. ama kendi halkı için de büyük kaygıları vardı. bir başka kaygısı daha vardı. bu da diğer uluslardan olan inanlıların yahudilere neler borçlu olduklarını bilmelerini istemesiydi. pavlus bu mektubun son bölümlerinde uygulamaya ilişkin öğütleri peş peşe sıralıyor.

sonrakı mektup;

(bkz: korintililere birinci mektup)