risale i nur

bediüzzaman said nursi’nin yazdığı risalelerin bütününe verilen isim. ben onun risale i nur külliyatından "nur talebelerinin hizmet rehberi" isimli kitabını okumuştum. aldığım izlenim şudur.

said nursi risalelerini eski ve ağır bir dille yazmıştır. yani okuyabilmek için evvelâ sözlüğe ihtiyaç vardır. bu kitapta, said nursi belli bir başlık altına yazdığı düşüncelerini yazmıştır. örneğin, iman, dünyevi hayat, ahiret hayatı, insana özgü kusurlu davranışlar ve benzeri konular hakkında kendi düşüncelerini belirtmektedir.

bu kitapta benim hiç hoşuma gitmeyen bir şey var. o da said nursi’nin risale i nur’u sürekli olarak övmesi, kuran’ı kerim’i anlamak için risalelerini okumak gerektiğini, kendisine soru sorulduğunda yanıt vermekten kaçınıp (ya da vermeyip), soru soranları risale i nur’a havale ettiğini belirtmektedir. sanki kuran ı kerim’i anlaşılması zor bir kitap olduğunu göstermiştir kendisi (tövbe haşa). ve onu en iyi anlamak için de yazdığı risaleleri okumak gerektiğini söylemiştir (öyle söylüyor gerçekten). kitaptan alıntı yapmak istemiyorum, merak edenler kitapçıdan alıp okuyabilirler, mutlaka siz de farkedeceksiniz. ama şunu da söyleyelim, kitapta said nursi’nin çok güçlü ve vurgulu ifadelerine de rast geldiğimi de belirtmelyim.

din adamı olduğunu iddia eden bir kişi evvelâ yazdığı eseri övmemelidir. said nursi risalelerinde kibirden, kendini beğenmişlikten, enâniyetten (bencillik) uzak durulmasını söylemiştir, ama sürekli olarak risale i nur’u olarak övmesi, tek rehber olarak göstermesi, tarafımızdan hoş görülmemiştir.

risale i nur’u okumak lazım. okumadan ciddi bir eleştiri yapmak hakikaten zor...