bunu önsezi kategorisine sokabilir miyiz bilmiyorum ama;
ben küçükken yerimde duramayan bir çocuk olmamdan sebeple, sürekli ko$ardım. "lan" derdim, "elma, çok ko$tun çok yoruldun ailenin sana iht.. pef! dü$eceksin bi dur!"
ve aklımdan geçirmemle yerde kendimi bulmam, dizlerimi yarmı$ olmam çok olagandı. hep ba$ıma gelirdi aklımdan ne geçirsem. bi hesaplamaya falan da hacet yoktu, hissederdim sadece i$te.
yarıkların izleri hala dizlerimde ya...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?