ölmek

(bkz: OKUMADAN EKSİLEDİM)

Öyle yavaş oluyo ki bu öyle de can acıtıcı, zamanı geriye alamamak o kadar koyuyo ki.neden diyorum bazen neden yaptım neden hayatıma alacağım insanları seçemedim, neden derin izler bırakacak şeylerin yaşanmasına izin verdim, neden geçmiş bir türlü yakamı bırakmıyo?Kalbim sıkışır oldu sözlük mutluluklarımdaki gülüşlerimdeki mavilik solar oldu. Sonumuz hayrolsun.

allah gecinden versin. dinimiz. amin.

çok basit bir şey... bir bardak kırarsınız mutfakta büyük arterlerden birine denk gelir bir parçası, hastaneye varamadan ölürsünüz belki..karşıdan karşıya geçmeye çalışırsınız, dalgın uyanık her ne ise bir sürücü ters yönden gelir size çarpar, hastaneye varamadan ölürsünüz belki... kaldırımda yürürsünüz, bir saksı düşer herhangi bir balkondan komedi filmindeymiş gibi, hastaneye varamadan ölürsünüz belki...

çok basittir... azrael belki ufak, naif, az biraz alaycı, hafif de hüzün barındıran bir gülücük atar, gülücüğe aynı şekilde karşılık verdiğiniz an, tamam, ölürsünüz...

beklediğimiz şey.. yaşama amacımız belki de...

ilk elden bilgi sahibi olunamamaktadır bu eylemle ilgili.

(bkz: sagda ölecek var)

(bkz: göçmek)

herseyin bir güzel yanı vardır. herseyden tatmak lazım sonunda ölüm kacamayacagımız bir durumdur.

*sevdigin bir dizinin devamını izleyememek
*annenin sevdigin yemeklerini bir daha tatmamak
*sevdiklerini hep yukardan bir yerlerden izlemek
*yapamadıgın ne cok sey oldugunu fark etmek
*kırlarda piknik yapamamak
*bir cicegi bir daha koklayamamak
*yagmurda sırıksıklam olalamak
*birilerini bırakmak arkanda
*ya da en acısı kimsenin yoklugunu bile hissetmemesi

gibi yan etkileri olan eylem.

allahın rahmetini eylemesi durumudur.

(bkz: ölüm sorun degil kefen tarzım değil)

sorulan soruların cevaplanamayacağı uzaklıktan izlemekten sıkıldım hayatı.bu kadar derinlerde olan yalnızlığımı başkalarının hayatlarıyla kendimden uzaklaştırmaktan yoruldum.yorgun bedenim yavaş yavaş dibe doğru çekilirken yardım çığlıklarımın yetersizliğinden bunaldım ama tam şu anda kimsesiz bir şekilde bir köşede oturup ölmeyi beklerken bunların hiç bir öneminin olmaması en çok canımmı yakan.


nasıl başladı benim ölüm hikayem sanırım açıklasam daha bir yardımcı olabilirim sizin bunalımlarınıza.ölürken başkalarını düşündüğümden değil sakın yanlış anlamayın.sadece benim yaptığım hataları sizin tekrarlamamanız için biraz yardımcı olmaya çalışıyorum çünkü şu anda canım acıyor.kanım usulca ölüme karışıyor.anılarım gözümün önünden geçiyor saatin sinir bozucu sesi kulaklarımı tırmalıyor.


bu sesin geçeceğini biliyorum.bedenim hissizleşecek, duygularım körelecek,kulaklarım duymamaya başlayacak, ayaklarım bedenimi taşıyamayacak hale gelecek.ben hazırlıklıyım buna sadece şu saatin sesini duymamaya başlayacağım anı arzuluyorum.duvarımın kapıyla kesiştiği köşeye sindim.belki hatırlamam diye bu satırları yazıyorum.bilekkesenlerde vadedilen sadece intihar edenlerin gittiği o diğer dünya beni beklemesen de evet ben geliyorum.


belki bundan sonra hiç gülemeyeceğim,sevemeyeceğim ama bu hayat dışında başka bir hayata yönleneceğim.herkesin benimle aynı umutsuzluklarla gelip yerleştiği bir dünyada yeni ama eskimiş bir hayata başlayacağım.


nerde kalmıştım hatırlamıyorum sanırım ölüme yaklaşıyorum.neden ölüyorum ben?yaşamak için bir nedenim yok bahanesinin arkasına saklanmayacağım herkes bir amaç uğruna gelmiyor bu hayata.benim gibi bir şeyler başarabildiğini düşünen insanlar bir nebze daha şanslı tabi.bakmayın böyle konuştuğuma öyle büyük adımlar atmış değilim insanlık namına.sadece çoğunuza mantıksız gelebilecek şu satırların birilerinin hayatına bir şeyler katabilmesi umuduyla yaşıyorum son bir kaç saniyemi-ölüyorum.

soğukmuş ölüm üşümeye başladım.korkuyorum birazda.daha yaşayabileceğim şeyler vardı belkide.beklerken ölümü düşünmek en tehlikeli olanıymış hayatı sorgulama şeklinin.yaptığım onca hatanın yanındaki güzellikler biraz daha ilgi çekici olmaya başladı.sıcak bir yaz gününde elimde biramla sevdiceğimin kollarına yatmıştım bir keresinde ve bu hayatı onun için anlamlı kılanın ben olduğunu söylemişti.sıcaktı kolları ben şimdi üşüyorum ama.



yaşadığım son pişmanlık olmayacak ölmem.keşke bundan daha hızlı bir ölüm yöntemi seçseydim diye düşünüyorum evet.bir de keşke yükseklik korkum olmasaydı.ben hiç lunaparkların tadını çıkaramadım.dönme dolaba hiç binmedim mesela.o tahminimce dayanılmaz olan tadı da içimde hissetmedim yani hiç.kim bilir ne kadar güzeldir.ama ben de farklı bir şey yaşıyorum.hiç birinizin anlayamayacağı bir his,ölüm.


nasıl olduğunu anlatacaktım değil mi?kusura bakmayın kafam yerinde değil bu aralar umarım anlayışla karşılarsınız.gerçi bundan sonra karşılamazsanız da pek bir şey değişmeyecek.saatin sesini duymamaya başladım çünkü.daha derinden gelir oldu.boğuklaştı sanki.bacaklarımı hissetmiyorum sanırım.


birdenbire sebepsiz yere doyamadan çoğu şeye,bitmek gibi bir şeymiş ölüm aynen bu şekilde.bende şimdi anladım.

enteresan bir yaşam tarzı.

yokolmak,tükenmek.

kimine göre son-kimine göre özgürlük.

hakikaten de kötüdür. sevdiklerinizi göremessiniz, onlar arkanızdan ağlarlar, içki, seks, sigara ve de bunlar gibi hayatın bir çok zevkinden mahrum bırakılırsınız. en kötüsü de götünüze pamuk tıkarlar.
(bkz: öldük aq bi huzur verin lan)

bu dünyadan kovulmak obur tarafa giris yapmaktır

bir sanattır.kusursuzca işlenmiş olanına intihar derler,fark etmeden icra ettiğine ise ecel.

olum; dunyayla ahiret arasindaki tampon bolge.