nazım hikmet

öldükten sonra deger verdigimiz insanlar kervanından sadece biri.

menderes’i astık. onca gün yassıada mahkemelerinde süründü, davalardan biri hatta bir köpekle alakalıydı.
(bkz: köpek davası)

adamı astık. ba$bakanı astık, rezilligin daniskası.

sonra ne oldu? uluslararası ortam degi$ti. "insan asmak da neymi$!" tavrında gittik adama topkapı’da $a$aalı bir mezar in$aa ettik. yatırdık altına, verdik spot ı$ıkları, üstüne de çaktırdık: "t.c’nin bilmemkaçıncı ba$bakanı burda yatıyor" diye.

ulan yazsana, "ordumuz türkiye’nin ne yapmı$ olursa olsun bir ba$bakanını utanmadan asabildi, bu bizim ba$arımız" diye.

nazım hikmetin topragı bile kalmamı$, bi avuc toz halinde müjdat gezen sanat merkezinin bahçesindeki çınarın altında "sıgınıyor".

o adam cok sıgınmı$tı, sizin vicdanınız yoktu. ölmü$ hiç bi$ey kalmamı$; $imdi yine vicdanınız yok, ama oy toplama olarak adledilen hayvani dürtünüz düsturunu coktan a$mı$ durumda mirim.

kolay gele.