aklıma adnan özyalçıner’in yağma hikayesi geliyor her metrobüs durağına girdiğimde. insanlar koşturuyor, insanlar yağmalıyor. boş koltuk bulmak için, rahat gitmek için, insanlar birbirini eziyor. sunulan tepsinin köşesinden yiyen, rutin insancıklarla dolu oluyor buralar. benim güzel vatandaşım metrobüsü çok seviyor. bende seviyorum. ama ben başka seviyorum. öznele girmiycek olursak, bir çare bulunmalı şu birbirini ezen insanlara. ne biliyim bir turnike yapılsa v.s.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?