oyle bir sevmek ki, tek bir nefesi bile onsuz almak istememek ornegin. ya da cilginlar gibi, birbirini parcalarcasina kavga ettikten sonra bile, kendi kalp kiriklarinin ustune basip, gerekirse yine kendi ayagini kanatip ’acaba cok mu uzdum’ diye yasli gozlerle ardina bakmak.karsinda cocuklar gibi simardiginda bile, her seye, olur olmaz her seye ’tamam’ demek. odun vermek kendinden cogu zaman. hatta her zaman. cok, cok sevmek iste. oyle bir sey...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?