bir yere kadar gider. o en yüksek noktasında ise; anlatmak istediklerini anlatamadıgını, duygularını yeterince dillendiremedigini çünkü sürekli aynı basma kalıp cümleler kurdugunu farkeder.
neden mi?
kitap okumuyordur.
zaten etrafındaki insanlar da sürekli dedikodu edip dertlerini anlatan digerlerinin dü$kün halini digerlerine yayan; kendi ba$ına gelen belaları gözü ya$lı bir $ekilde aynı üslüp, aynı dil $ekli; aynı kelimelerle anlattıgını bir zaman sonra anlayıp ondan uzak duracaklardır. çünkü sıkılacaklardır. bir $ey söylendiginde adamın verecegi tepki bariz ve nettir. önceden bilinebilirligi haylice yüksektir.
- ya geçenlerde de sel aldı ba$ını gitti, insanlara yazık oldu!
+ e varmı$ olacagı. olacakla ölecek’in önüne geçilmez.
..
-ya deprem olmu$ gürcistanda. izledin mi baya evler yıkılmı$ falan?
+ olacakla ölecek’e çare yok. kader...
bu 2 cevabın arasındaki anlam farkını biriniz çıkıp deklare etsin lütfen!
e allah belanı versin, 2 çift laf edemeyecek miyim seninle ben? sürekli aynı cevabı verecegini bile bile neden senle duygularımı payla$ma ihtiyacı hissedeyim ki?
aynı dünya görü$ünü sürekli aynı basma kalıplıkla dile getirmek; bir $eyleri yeni kelimelerle betimleyememek acizliktir.
ve cahilliktir.
alıp 2 kelam okusan da; aynı yerde durmasan sen kazanırsın be adam; bana ne!
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?