kitabe i seng i mezar

mezar tasindaki yazi anlamina gelen soz.

orhan veli kanik’in siiri.pek bir guzeldir.


kitabe-i seng-i mezar

i
hicbir seyden cekmedi dunyada
nasirdan cektigi kadar
hatta cirkin yaratildigindan bile
o kadar muteessir degildi;
kundurasi vurmadigi zamanlada
anmazdi ama allahin adini,
gunahkar da sayilmazdi.
yazik oldu suleyman efendiye

ii
mesele falan degildi oyle,
to be or not to be kendisi icin;
bir aksam uyudu;
uyanmayiverdi.
aldilar, goturduler.
yikandi, namazi kilindi, gomuldu.
duyarlarsa oldugunu alacaklilar
haklarini helal ederler elbet.
alacagina gelince...
alacagi yoktu zaten rahmetlinin.

iii
tufegini depoya koydular,
esvabini baskasina verdiler.
artik ne torbasinda ekmek kirintisi,
ne matarasinda dudaklarinin izi;
oyle bir ruzgar ki,
kendi gitti,
ismi bile kalmadi yadigar.
yalniz su beyit kaldi,
kahve ocaginda, el yaz isiyle:
’olum allahin emri,
’ayrilik olmasaydi.’

(bkz: kitabesiz seng i mezar)

orhan veli’nin en ses getiren şiirlerinden..ayaklanma bile çıktı şiir dünyasında..’nasır şiire girer mi’ diye..girermiş işte çok da güzel olurmuş..

(bkz: kitabe i seng i mezar ül bilgiç)
(bkz: bilgiçlerin mezar taşı yazıları)

badem çırparcasına olacak ölümüm
azalarım dökülecek toprağa,
yine ben toplayacağım sepete.