ilhan berk’ten...
bomboş oturdum rüzgarı dinledim
(yay burcundan dönen) . ırmağın
dediklerine geçtim sonra.
geçip gidiyordum beni görmüyordu
ot yüklü bir akşam, yarım bir
ay.
arkamdan başını kaldırıp
bakmıştı yol.
(dikenler, gri otlar)
kocamış bir suyum ben. bana
ormanın sesini anlat. sesini
çayırların.
sessizlik. hep bu sessizlik.
keçiyoluna çıkarın beni.
burda ölemem.
(bkz: ilhan berk şiirleri)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?