çocukluğunuz da birilerini kaybettiyseniz eğer büyüdüğünüz zaman sizin üzerinizdeki etkilerini görmeye başlıyorsunuz. bütün sevdiklerinizin her an elinizden kayacakmış gibi bir hisse boğuluyor, sanki bütün güzellikler eskiden yaşandı ve bitti düşüncesine kapılıyorsunuz. bir daha hiç güzel bir şey yaşanmayacakmış gibi davranıp köreltiyorsunuz kendinizi. eski yıllara üzülüyor eskileri yaşamaya kalkıyorsunuz.
hele, hele kaybettiğiniz kişi babanızsa...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?