karanfil sokak

gün geçtikçe kalitesizleşen sokak

ankara’da bulunan ve hayatımda içinde gezdiğim en kötü sokaktır kendileri... sağdan bi müzik, soldan bi müzik hangisine kulak kabartacam ben?
her yerde lokanta var bi de, ulan kitapsızlar buraya gelen bir sürü öğrenci var bunların karnı aç mı, cebinde parası var mı düşünmek yok, döneri de oturtmuşlar baş köşeye...

tekmil ufuklar kışladı
dört yön, onaltı rüzgar
ve yedi iklim beş kıta
kar altındadır.

kavuşmak ilmindeyiz bütün fasıllar
ray, asfalt, şose, makadam
benim sarp yolum, patikam
toros, anti-toros ve asi fırat
tütün, pamuk, buğday ovaları, çeltikler
vatanım boylu boyunca kar altındadır.

döğüşenler de var bu havalarda
el, ayak buz kesmiş, yürek cehennem
ümit, öfkeli ve mahzun
ümit, sapına kadar namuslu
dağlara çekilmiş
kar altındadır.

şarkılar bilirim çığ tutmuş
resimler, heykeller, destanlar
usta ellerin yapısı
kolsuz yarı çıplakvenüs
trans-nonain sokağı
garcia lorca’nın mezarı,
ve gözbebekleri pierre curie’nin
kar altındadır.

duvarları kara sabır taşından
kar altındadır varoşlar,
hasretim nazlıdır ankara,
dumanlı havayı kurt sevsin
asfalttan yürüsün aralık,
sevmem netameli aydır.
bir başka ama bilemem
bir kaçıncı bahara kalmıştır vuslat
kalbim, bu zulümlü sevda,
kar altındadır.

gecekondularda hava bulanık puslu
altındağ gökleri kümülüslü
ekmeğe, aşka ve ömre
küfeleriyle hükmeden
ciğerleri küçük, elleri büyük
nefesleri yetmez avuçlarına
-ilkokul çağında hepsi-
kenar çocukları kar altındadır.

hatıp çay’ın öte yüzü ılıman.
bulvarlar çakırkeyf yenişehir’de
karanfil sokağında gün açmış
hikmetinden sual olunmaz değil
"mucip sebebin" bilirim
ve "kafi delil" ortada...

karanfil sokağında bir camlı bahçe
camlı bahçe içre bir çini saksı
bir dal süzülür mavide
al-al bir yangın şarkısı,
bakmayın saksıda boyverdiğine
kökü altındağ’da, incesu’dadır.

ahmed arif

ankaranin zaman gecirmek icin en uygun yeri. ozellikle de ogrenci iseniz. hem sakarya caddesine de yakin.